Een middagje op pad 4

Ik dacht dus dat de Lidl mandjes had.
Maar de Lidl heeft geen mandjes, alleen hele grote karren met een extra uitschuifklep. De CEO van Lidl wil niet dat je komt voor de kleine boodschap, een onsje van dit, een pakje van dat en graag twee banaantjes. Je moet stouwen, stuwen en stutten.
Mevrouw de Haas, vroeger bij ons op de hoek, hielp je vanachter de toonbank, schepte de suiker uit een grote papieren zak, tapte de melk in een ijzeren maatbeker en sneed het roze cocosbrood, door als een orgeldraaier de glimmende snijmachine aan te jagen, waarvan het vlijmscherpe mes vlak naast haar vingers rondtolde, terwijl ze onderhand een gezellig kletsje deed met de buurvrouw achter je.
‘En mijn moeder vraagt of u het op wil schrijven.’

Die karren dus, die staan in twee lange rijen op de stoep, gescheiden door een ijzeren hek. Het duurt even voor je zo’n wagentje te pakken hebt omdat er altijd een terugbrenger worstelt met het inschuiven. Dat moet met een ferme en oorverdovende klap gebeuren, zodat er voldoende rek zit in het kettinkje waarmee een lipje aan de volgende kar is bevestigd.
Dat lipje moet in het schuifje van je eigen exemplaar gestoken worden, waarna je je muntje..nou ja ik hoef u toch zeker niks te vertellen..
Ik wil dus geen kar maar een mandje, want ik hoef alleen een chocolade broodje en nog wat dingetjes.
Eenmaal binnen; geen mandjes en omdat ik pas twee meter de winkel
in ben, besluit ik gebruik te maken van de klant achter mij die het elektronisch oog van het toegangshek activeert en met haar kar naar binnen rijdt. Ik glip langs haar door de opening, want de omweg langs de kassa’s lijkt me teveel gedoe. Toch maar even een karretje..

Plotseling is het alsof ik in een aflevering van Prison Break terecht ben gekomen. Er gaan rode lampen branden, er begint een sirene te loeien en uit een onzichtbare luidspreker klinkt de stem van Robocop:
‘Ga terug, dit is geen uitgang, u bent in overtreding!’
Ik moet een moment de neiging onderdrukken om door te lopen en te ontsnappen, maar vanuit mijn ooghoek zie ik twee forse vakkenvullers in Lidl uniform die aan komen snellen om dit varkentje te wassen.
Het varkentje keert dus schielijk terug op zijn schreden, trekt het meest onschuldige gezicht uit zijn repertoire en mompelt tijdens de uitgebreide
visitatie, waarbij ook de lichaamsopeningen niet worden overgeslagen..
‘Een mandje, ik wou alleen een mandje..’

Schrijver: trawant, 18 februari 2014

niek_kalberghotmail.com

winkelwagen boodscha boodschappen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 82