Inloggen
voeg je column toe

Columns

Muis in huis

We hebben een muis in huis.‘Ik hoorde hem knagen’ zegt T. als ik beneden kom. De volgende dag tref ik piepkleine, zwarte flubbertjes aan, in de gang op de grond. Ze lijken op kleine, opgedroogde verfkloddertjes. Ik pak stoffer en blik, veeg ze bij elkaar en schud ze uit boven de afvalbak. De dag erna zie ik snippertjes op het aanrecht in de keuken. Ik kijk waar ze vandaan komen. Het is onduidelijk. Ik veeg ze weg en gooi ze in de afvalbak.

Dinsdagmiddag na school. Zoon kijkt t.v.. ‘Zet eens stil’ zeg ik plotseling op commandotoon. ‘Ik hoor de muis’, voeg ik eraan toe. Prompt zet Maarten beeld en geluid stil. Waar dan? vraagt hij met zijn heldere stem. Sssst, zeg ik. Samen luisteren we secuur. Kggg kgggg. Verdomd, het is waar, we hebben een muis, roep ik. Dat zei Papa toch al, antwoordt Maarten.

De volgende dag koop ik twee muizenvallen. Ik kijk er lang naar. Dan probeer ik er een vangklaar te maken. Dit lukt me niet. Wat wil je ook voor 1 euro. Weet jij hoe dit werkt papa? vraagt zoon. Binnen een minuut staan er twee muizenvallen in starthouding, met ieder een stukje krentenbrood. Dit lijkt een goed idee, omdat de muis kans heeft gezien om een aanzienlijk deel van het krentenbrood te knagen, door de verpakking heen.

‘s Ochtends zie ik de muizenval op het aanrecht staan. Niets. Heel voorzichtig ga ik met mijn wijsvinger richting het stukje krentenbrood. Misschien volgende keer beter een kleiner stukj…PANG! Met een knal klapt de muizenval op mijn vinger. Van schrik geef ik geen kik, maar ik voel het bloed uit mijn hoofd wegtrekken. Mijn hart bonkt. Dit doet zeer. Voorzichtig haal ik mijn vinger uit de val. Hij ziet er wat gehavend uit maar is verder oké. Ik grijp mijn vinger en houd hem stevig vast. Als troost. Even blijf ik zo staan, met mijn ogen dicht.

T. komt de keuken binnen en ziet me staan.‘Dat meen je niet’, zegt hij. ‘Ik ga op internet toch maar die muisvriendelijke vallen bestellen, zeg ik schor. ‘Voor je het weet, treffen we een onthoofde muis aan met de bloedspetters tegen de muur’. Goed plan, knikt T.

Inmiddels praten we met lichte vertedering over de muis, als ware hij een onschuldig huisgenootje. We proberen grip te krijgen op zijn gedachtegang. ‘Muis zit graag in een hoekje achter het bureau, zeg ik, maar ik zag ook poepjes op het plankje achter de waterkoker in de keuken’. Dan zetten we er daar ook een neer, besluiten we. Zou dit zijn, wat ze bedoelen met het Stockholmsyndroom? vraag ik me af. Het verschijnsel waarbij gegijzelden sympathie krijgen voor hun gijzelaar? Diep in hun hart voelden ze zich overgeleverd aan de muis. Hij heeft de macht.

Was Poes er nog maar, zuchten we. ‘Ik ben het poesje van Vanessa’, zegt Maarten trots. Verbluft kijken we op. Ik zie dat T. moeite doet om niet te lachen. Zoon kijkt ernstig. ’Ik mag haar poesje zijn, Bas niet. Mag Vanessa een keer bij mij spelen, mama?’ Ja hoor, zeg ik.

We besluiten de muis geen naam te geven. Dat gaat ons te ver, het is te intiem. Stel dat hij er lucht van krijgt en besluit om te blijven. ‘Niets tegen Oma zeggen hoor’, zeg ik op bezwerende toon tegen zoon. Waarom niet? vraagt hij. ‘Oma is bang voor muizen’, dan durft ze hier straks niet meer te komen’. Dit is een heel kleintje toch? zegt zoon. Die inschatting hadden we inmiddels gemaakt op basis van de miniscuul kleine uitwerpselen van het beest.

De vriendelijke vallen zijn inmiddels per post gearriveerd. Muis laat zich tot op heden niet vangen. Naarmate de tijd verstrijkt word ik grimmiger.
Gisteren sloop ik naar beneden en heb ik toch de nare klemval ook in de keuken gezet. ‘Jij eruit of ik eruit’, dacht ik verbeten. Toen ik weer in bed lag schrok ik van mezelf. ‘Zo snel gaat het dus’, dacht ik somber.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 18 april 2014


Geplaatst in de categorie: moraal

4.6 met 9 stemmen 264



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Ivan Grud
Datum:
4 mei 2014
Email:
grud-ivanhotmail.ph
Micky zal er niet blij mee zijn Mohair, maar ja als Oma er bang van is, ja dan...... het blijft toch je moedertje hé,maar geen misbruik meer maken van dit gegeven tegen je zoontje, pas op.
Wel een leuk verhaal.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
24 april 2014
Email:
Maryama37hotmail.com
War against the mice.! Leuk verhaal en herkenbaar. Ik heb inmiddels een hele familie in huis en niet een ervan wil in een vriendelijke val.
Naam:
J.de Groot
Datum:
18 april 2014
Zo zie je maar, tijd heelt alle wonden.

Leuk!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)