De Apocalyps is dichterbij dan men denkt
Dag vrienden,
Sinds enige tijd voer ik een schriftelijke eenvrouwsactie tegen wereldwijd zinloos geweld. Waarom? Omdat ik uit eigen ervaring weet welke diepe sporen dergelijke wandaden nalaten in een mensenleven. Al eenenveertig jaar woon ik in Nederland en ik vraag mij steeds vaker af waar de mondelinge vechtlust van velen gebleven is. Toen ik hier pas woonde zag ik de Nederlanders als een volk dat altijd als eerste op de bres stond tegen wereldwijd onrecht. Protestmarsen waren toen schering en inslag. Niet dat ik het met alle items altijd even eens was, maar ik had wel ontzag voor de dapperheid waarmee men hier ijverde voor het behoud van de democratie.
Tegenwoordig zie ik vaker op tv hoe allerlei buitenlandse groeperingen in Nederland protesteren tegen het onrecht in hun eigen land. Dat is ook wel een vorm van democratie, maar het is ook een teken aan de wand. Wanneer humanitaire hulp te lang uitblijft gaan mensen op andere plaatsen om hulp schreeuwen, in de hoop dat iemand in actie zal schieten. Neem nu alleen maar even het huidige drama in Gaza. Oorlog en een fractie van vrede wisselen zich daar al vele jaren af. Sinds kort voert Israël een grondoorlog tegen het Palestijnse Hamas. Dat Israël het eigen volk en de landsgrenzen verdedigt is begrijpelijk, maar niet op deze manier! Wat momenteel in de Gazastrook gebeurt is een regelrechte genocide. Het ontzettend grote aantal Palestijnse burgerslachtoffers weegt niet op tegen de oorspronkelijke feiten, waarmee deze oorlog begon. Drie Joodse tieners werden, erg genoeg, na geruime zoektijd vermoord teruggevonden in Hebron. Wellicht vermoord door leden van Hamas, een soort verzetsgroep tegen Israël, zeg maar. Drie weken later zijn al bijna zeshonderd Palestijnen omgebracht en maar liefst meer dan tweeduizend gewond! Moord en doodslag zijn nooit goed te keuren, dus ik kies geen partij voor deze of gene. Aan beide zijden van die landsgrens worden fouten gemaakt door verbitterde mensen. Wellicht hebben die te lang vruchteloos om hulp geschreeuwd. Wanneer men te lang in een oorlogsgebied woont is vrede wellicht een loos woord geworden voor hen. Men geeft de moed op, wordt bang voor elkaar en gaat om die reden, uit blinde haat, met steeds grovere middelen elkaar te lijf. Het gevolg daarvan kan je elke dag in toenemende mate zien op tv.
Wat vandaag in Gaza gebeurt roept bij mij herinneringen op aan de Razzia in het Gelderse Putten. Vergelijk het maar: toen werden een paar Duitsers door Nederlandse verzetsmensen omgebracht. Nadien werd een heel dorp gestraft en maar liefst zeshonderd mannen en jongens in erbarmelijke strafkampen opgesloten. Slechts een kleine vijftig van die Puttenaren keerden na de oorlog levend weer in hun dorp.
Zoek ik het te ver, denkt u? Enkele jaren geleden liet de Israëlische overheid een scheidingsmuur bouwen op Palestijns grondgebied. Ook toen werden voornamelijk onschuldige burgers daar de dupe van. Ik zou ook in opstand komen, indien men een muur om mijn huis bouwde omdat de buren onophoudelijk ruzie met elkaar bleven maken!
In feite is er veel meer aan de hand dan wat ons oog ziet. Anno nu is het ultieme gevecht tussen Goed en kwaad aan de hand. Een soort voorloper van de Apocalyps. Nee, ik ben geen godsdienstfreak. Ik respecteer ieder ‘s geloof en ik denk universeel. Oecumenische happenings draag ik zelfs een warm hart toe. Momenteel heeft het kwaad echter op diverse plaatsen op Planeet Aarde duistere vacatures geplaatst. Gezocht: de ultieme machtswellusteling die bereid is, om tegen zogenaamde almacht en gouden bergen, op één fatale knop te drukken. Ik zeg maar zo: solliciteer er niet op! Het enige wat jou nadien rest is één grote woestenij en een paar druppels radioactief water.
online.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
oorlog
117
Geef je reactie op deze inzending:
Toen ik deze schreef besefte ik terdege dat niet iedereen het met mijn stellingen eens zou zijn. Mijn inzien had men beter met diplomatie en rond de tafel gesprekken kunnen werken dan met wapens. Nu staat de vergelding in geen verhouding tot de oorzaak. Ondertussen vielen al meer dan 800 doden en 5000 gewonden. Soldaten voeren uit wat een leider ze opdraagt. Dit betekent niet dat het fair is wat hen opgedragen wordt. Israël weet als geen ander wat 1 mens miljoenen medemensen kan aandoen. Toch trappen ze nu in dezelfde valkuil. De huidige Palestijnen noemde men in Jezus' tijd Filistijnen. Een herdersvolk, net als de Joden van toen. Vindt u het normaal dat die twee oorspronkelijke broedervolken elkaar nu naar het leven staan op de meest vreselijke manieren? De Israëli's zeggen: wij waarschuwen eerst, eer wij raketten afvuren, maar zij weten dat de Palestijnen nergens naartoe kunnen vluchten. Hoeveel burgerslachtoffers, waarvan vele peutertjes en kleuters, moeten er nog vallen eer wereldwijd van hogerhand aan deze waanzin een halt toegeroepen wordt? In het nieuws hoorde ik net dat artsen een protestbrief tegen het geweld in Gaza in The Lancet gepubliceerd hebben. Zij denken er net hetzelfde over als ik. Oorlog kent geen winnaars, alleen slachtoffers en veel verdriet.