Inloggen
voeg je column toe

Columns

Claustrofobie

De titel zegt alles al, ik heb alles en niks met kleine ruimtes, en met alles bedoel ik dat een kleine ruimte me in negatieve zin, bezig houdt terwijl niks zegt, zet of leg me niet is een te kleine ruimte want ik heb er alles en dus ook niks mee! Zo kan het gebeuren dat je als kankerpatiënt dat fantastische apparaat in moet, MRI genaamd en begrijp me niet verkeerd, die dingen zijn er niet voor niets maar ja ze zijn zo klein hè? En je kunt ook nog eens, geen kant op.

Waarbij ook nog best even gezegd mag worden dat: als je geen idee hebt wat een bombardement betekend, je dat WEL weet als je in dat geval gelegen hebt. De herrie, de klappen, het onvoorstelbare lawaai wat dat ding ten gehore brengt, gaat alle decibellen te boven. Je krijgt ( mits je erin gaat natuurlijk) te horen dat je een cd van je favoriete muziek mee kunt nemen, want die zetten ze dan op.

Ja duh, daar is dus niks van te horen, het oorlogslawaai overstemd elk geluid wat je via de koptelefoon naar binnen zou moeten krijgen. Nou zijn er mensen zat die zeggen, " joh dat doe je toch ff". Of erger, stel je niet aan, maar als je zoals ik een paar keer in de machine geweest bent, en dat ding kapt ermee, oftewel hij doet het niet meer, dan zijn twee maal drie kwartier erg lang, dat is zeker! Een patiënt voor mij een rondborstige man van pak 'm beet 45 jaar, kwam met een bloedgang en een wit gezicht de MRI ruimte uit, zo van, daar begin ik niet aan.

Toen ik aan de beurt was, geen sprake van nerveusiteit nee hoor, want ze kwamen me een roesje geven, ik heb dus gedurende de gehele sessie heerlijk geslapen! Werd wakker gemaakt en moest op de verkoeverkamer ff bijkomen, geen centje pijn, niks gehoord, niks meegekregen, kortom, dit mag van mij ( nee ik juich niet dat ik erin moet, zo bedoel ik het niet) altijd wel zo gebeuren. Maar, nu komt het,

DAT doen ze dus niet meer, neen, ik ben de klos, de sigaar de lul maak er maar wat van, want ik moet weer dat pokkeding in, maar nu zonder te pitten. Dat doe ik dus niet maar er is wel een alternatief, in een ziekenhuis ergens in ons nederige landje staat een OPEN MRI apparaat, jawel je leest het goed. Een open geval waar je dus helemaal niks geen last hebt van engtevrees, of claustrofobie, is dat ff wat?

Nou stikt het hier van de ziekenhuizen in het naburige Rotterdam, en in geen enkel staat een OPEN MRI, ja in Utrecht hebben ze, speciaal voor zwaarlijvige mensen een oplossing, dan mag je naar de dierenkliniek, maar ja, ik ben niet zo dik dat die regel op mij zou kunnen slaan, want ook daar moet je aan bepaalde criteria voldoen. Afijn, ik wacht mijn ziel in lijdzaamheid, men belt me voor een date in de open MRI, die in een ziekenhuis in Mill staat, Limburg notabene, een open welliswaar maar wel eventjes twee uur heen, onderzoek en twee uur terug, ach we zullen maar denken, dat de benzine niet zo duur is hè?

Schrijver: An Terlouw, 24 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.3 met 3 stemmen 117



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
25 oktober 2014
Email:
gabrielamommersyahoo.com
Veel sterkte, An, ik leef met je mee!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)