Columns

Auschwitz, Bergen Belsen, Warschau

Nog maar 70 jaar geleden, de beelden hebben zich diep in mij geëtst. Wat is tijd als je films als Night Fall of de onvoltooide nazipropaganda uit het getto ziet. Documentaires van de afgelopen dagen op NPO2, waar ik liever niet naar wilde kijken, maar vond dat ik dat moest.

Ik reken uit. 30 jaar nadat de crematoria doofden werd onze oudste zoon geboren. Wat is 30 jaar. Van nu terug tot 1985. Waar was je, wat deed je. Wat stond er in de top 10? Hoe dik is mijn huid dat ik vrede en ongekende welvaart als vanzelfsprekend zie, als iets waar ik het geboorterecht op heb.
Wat weet ik van onveiligheid, van roffels op de deur in het midden van de nacht. Wat zijn mijn futiele rimpelingen waard in vergelijking met wat mensen werd aangedaan. Weet ik hoe het daar was? Nog voor geen promille.

Op welk breukvlak van de geschiedenis dansen wij en onze kinderen. Hoe fragiel is onze dagelijkse werkelijkheid, hoe snel kan alles teloorgaan, worden weggevaagd. Wanneer verhef ik mijn stem, spring ik in de bres. Zoveel hernieuwde vragen na twee avonden ademloos kijken met de handen dichtbij mijn ogen en pijn in mijn buik. Mag ik mij gelukkig prijzen nu te leven met mijn geliefden en alles wat ik graag doe? Natuurlijk dat is ook leven, mijn, ons leven. Wie heeft er iets aan als ik het verleden herleef.

Maar waakzaamheid is geboden tegen elke vorm van geweld tegen minderheden, elke discriminerende daad of gedachte, elke uitsluiting, elke in elkaar geslagen homo, elke terloopse racistische opmerking, elke kleine pesterij. Want je went aan de berichten terwijl je beter weet.

Let op je vooroordelen zeg ik tegen mezelf, de leugens die je worden ingeprent, je angst voor het afwijkende. Let op, blijf kritisch bestrijd cynisme. Niemand leert zomaar van de geschiedenis. Niets monsterlijks blijft mensen vreemd.
En toch vergeet ik weer, over een maand, twee.

Daarom moeten we blijven herdenken en gedenken.
Al was het maar om mensen als mij bij de les te houden.

Schrijver: Trawant, 30 januari 2015

niek_kalberg

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: actualiteit

Herdenken

4.8 met 5 stemmen

604

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Gabriëla Mommers
Datum:: 30 januari 2015; Mooi geschreven. Helemaal mee eens.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 30 januari 2015; Je schrijft heel eerlijk over je vergeetachtigheid aangaande menselijk onrecht, zoals bijvoorbeeld de Holocaust. Daarom is het initiatief van de Stolpersteine van Gunter Demnig zo belangrijk. Het herdenken blijft uiterst noodzakelijk, te meer omdat er na de Tweede Wereldoorlog overal in de wereld dezelfde ellende heeft afgespeeld en zelfs af speelt.
Ik noem alleen al even Vietnam en nu natuurlijk Syrië, waar die Assad nog steeds zijn valse koningsrol speelt, terwijl hij duizenden doden op zijn geweten heeft. Het verleden herleven, is je solidair tonen met de overleden slachtoffers. Blijf vooral jezelf beschouwen en zorg ervoor dat je blijft liefhebben en bekritiseren waar nodig. Volgens mij heb jij het allemaal wel begrepen en wens ik je voor de rest van je aardse leven een geestelijk rijk en materieel genotvol leven toe.

Geef je reactie op deze inzending: