Warboel en lol.
Zo af en toe komt er een kleinkind logeren, voor een of twee nachtjes, soms boze gezichtjes van de achterblijvende kinderen gevend. Dat die ook een keer aan bod komen weten ze best wel, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat we één kind tegelijk wel meer dan voldoende vinden. Je kunt nu tenslotte kiezen, al betekent dat niet dat we kiezen voor een bepaald kind, nee we kiezen voor het aantal. Want alleen als het echt nodig is, zorgen we voor meer kinderen, wanneer vader of moeder niet in staat zijn die taak in te vullen, snap je?
En zo verbleef de afgelopen dagen mijn oudste kleindochter ten huize van grootouders, kelere, wat voel ik me meteen bejaard zeg, eigenlijk een woord waarvan ik nooit verwacht had het nog eens te gebruiken op mezelf (mijn eega niet te na gesproken) we vereenzelvigen het woord grootouderschap met OUD en dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn, het woord alleen al, roept emoties op van een Opoe, die ik zelf ooit in een grijs verleden had, een Opoe die alleen overbleef na het overlijden van haar man, Opa dus.
Nu is iedereen die kleinkinderen heeft, gewoon Opa en Oma, alhoewel de kinderen soms liefkozend Omi zeggen, Opa blijft altijd dezelfde benaming houden, heel eigenaardig trouwens. Maar goed, er logeerde dus een kleinkind en elk kind is anders, elk kind heeft zijn- of haar bijsluiter zeg maar. Het ene kind is supermakkelijk, het andere kind gaat van stil, tot druk tot super druk en ik kan je wel vertellen dat we beiden, Opa en Oma dus een soort van jas uitdoen als een logeerpartij voorbij is.
Maar dat het gezellig is, zeker weten. Je breekt je nek over het speelgoed, vindt poppen waar ze normaal niet horen, op het toilet bijvoorbeeld, omdat de pop zindelijk moet worden, of omdat het gewoon vergeten is. Een glas limonade gaat over tafel, de chocoladevlokken staan op het aanrecht omdat na het eten er toch nog trek is. De lachpartijen zijn hoog, hoger dan de hoogste partij in de top 40.
Bij het slapen mag ze kiezen: wil je in de logeerkamer of wil je op een matras op de grond bij Opa en Oma in de slaapkamer? Ze kiest voor het laatste, gezelligheidsdier. Blijft graag in de buurt van...en wij luisteren naar de rustige ademhaling van een kind. Passen ons aan, kijken geen tv meer, terwijl we dat normaal doen als we zelf in pyjama zijn, maar nu niet want er slaapt een kind op de grond, oké, op een matras met een dekbed en kussen, een partij knuffels bij zich, maar ze slaapt, de slaap der onschuldigen. Acht jaar.
Ze was overduidelijk aanwezig, en eventjes was ik/ waren we terug in de tijd met een kind in huis. Een kind dat bepakt en bezakt aankwam, de wereld aan spullen bij zich. En die bepakt en bezakt weer thuis is, met diezelfde wereld aan spullen. We genieten, volop, maar stiekem wil ik best zeggen, dat ZEN neerdaalt wanneer we het huis weer voor onszelf hebben, de poppen niet meer op de wc liggen, het matras opgeruimd is en het kind veilig op schoot bij haar ouders.
Tot de volgende logeerpartij.
casema.nlGeplaatst in de categorie: vakantie
Logeren
1.524
Geef je reactie op deze inzending:
vloeiende en innemende manier
van vertellen, An. Een genot.