Inloggen
voeg je column toe

Columns

Anne’s aanbidders

De herinnering aan Millie Perkins prikte door mijn stoffige brein toen de actualiteitenrubrieken het hadden over bewerking van Het Achterhuis tot graphic novel. Deze Amerikaanse actrice vertolkte ooit, in 1959..., de hoofdrol in ‘The Diary of Anne Frank’. Ik vraag me af of we stripfiguur Anne smashend bij een wankele vooroorlogse pingpongtafel (met een loodzwaar houten onderstel) te zien krijgen...

Dat kwam omdat www.sportgeschiedenis.nl opende met: ‘wat was de favoriete sport van Anne Frank?’
Een verre oom heeft een foto opgediept uit januari 1941, waarop Anne met vriendinnen schaatst in het Vondelpark. Zo’n foto-moment kan meer gewicht in de schaal leggen dan duizend woorden. Om echter te concluderen dat schaatsen ‘dus’ haar lievelingssport was, gaat mij te ver. Ik verwijs naar bladzijde 5 van de worldwide-bestseller. We schrijven zaterdag 20 juni 1942: ‘Lieve Kitty, pingpongen doe ik erg graag en erg veel. Omdat wij pingpongsters in de zomer van ijs houden en omdat pingpongen warm maakt, loopt het meestal uit op een ritje naar de dichtstbijzijnde ijssalon, Delphi of Oase.’

Zonder te betalen, overigens, omdat Anne in de volgende passage aan dagboekvriendin Kitty toevertrouwt dat daar ‘altijd wel geoefende tafeltennissers of aanbidders aanwezig zijn die meer ijs aanbieden dan ik in een week opkan’. Worden ‘cavaliers’ lastig, dan heeft Anne afweertrucs gereed die ze als ontluikende dertienjarige jongedame op buitengewone wijze uit de doeken doet. In haar gevoelens zit zeldzame sprankeling. Het zijn die springveertjes die haar onderduikbeschrijvingen tot te verstrippen beeldmateriaal maken. Zelfs nu, 75 jaar later.

Schrijver: Ton Mantoua, 10 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: sport

4.8 met 5 stemmen 82



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
12 oktober 2017
Millie Perkins leeft overigens nog en er is inmiddels een Amerikaans FBI-onderzoeksteam bezig om de ware verrader van Anne en haar mede-ondergedokenen te ontmaskeren. Ik heb wel zo mijn vermoedens door mijzelf te hebben ingelezen, maar het kan nog alle kanten op. Het merkwaardige is, dat de uitkomst van dit recherche-team bij voorbaat al als ultieme waarheid wordt geaccepteerd en daarna de historieboeken ingaat. Uit literair oogpunt gruwel ik mijn hele leven al van die stompzinnige, haatdragende, kapitalistische verrader, omdat Anne zeker weten een zeer grote, literaire schrijfster was geworden. Nog meer dan ze al in de kiem toonde. Willem Kloos schreef het zo mooi met 'Ik ween om bloemen in de knop gebroken!'.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)