Inloggen
voeg je column toe

Columns

#DOESLIEF

Een goedenavond. Wat kan ik voor u doen? Wat ziet u er trouwens goed uit. En wat ruikt u lekker! Die laatste twee hoeven niet perse. Mag wel hoor. Maar een vriendelijk hallo is toch wel het minste wat ik verwacht, nadat ik zelf al hallo heb gezegd tegen de medewerkster van het tankstation.

Het bleef echter stil. En ze bleef naar het scherm staren. Ik vond het maar ongemakkelijk. De seconden tikten voorbij. Moest ik naar voren buigen en nog een keer hallo zeggen vroeg ik me af. Of meteen een assertievere toon aanslaan en zoiets zeggen als hebben we contact?! Ik moet me wel heel erg irriteren voordat ik zoiets zeg.

Na wat een eeuwigheid leek, keek ze eindelijk op. Geen bedankt voor het wachten. Ze zei wel hallo. Het leek eerder op een zucht, maar ze had echt hallo gezegd. Ik had getankt en ik wilde ook sigaretten. Roken in de auto doet me altijd veel plezier. Ik denk dat ik roken in de auto nog fijner vindt dan thuis op de bank. Waarom? Geen idee.

Als ik in de auto een sigaret uit druk, heb ik ook bijna altijd de neiging meteen weer een nieuwe op te steken. Thuis rook ik niet zoveel. Ik kan zeggen dat ik eigenlijk wil stoppen, maar dan lieg ik. Iets gezonder en goedkoper zou wel fijn zijn. Een e-smoker dus. Dat heb ik wel eens eerder geprobeerd. Ik bleef echter elke dag een paar echte sigaretten roken. En dan werkt het niet. Sigaretten zijn veel lekkerder en dan verdwijnt de e-smoker weer in een la.

Het werd niet meer gezellig met de medewerkster van het tankstation. Ze bleef zuchten. Nadat ik had betaald, waren we allebei blij dat ik weer weg ging. Zodat ze kon gaan zuchten tegen de volgende klant. Namopperend over de onbeschofte houding, reed ik weer de weg op en stak een sigaret aan. Even diep inhaleren. Ik moest denken aan de nieuwe campagne van sire #DOESLIEF.

Reclamespotjes waarin we worden opgeroepen wat liever voor elkaar te zijn. In het verkeer, op sociale media en in supermarkten. 30 procent van de klanten heeft vandaag de kassamedewerker genegeerd. Dat soort teksten. Ik durf glashard te beweren dat ik altijd lief doe tegen kassamedewerkers.

Ik word soms juist genegeerd. Ze blijven doorpraten met een collega aan een andere kassa en kijken mij niet aan. Of ik wens bij het weglopen nog een fijne dag en krijg stilte terug. Zou mijn tankstation medewerkster een gruwelijke hekel hebben aan haar eigen baan? Elke dag weer 8 uur moeten zuchten. Wellicht gemeen van mij, maar van die gedachte werd ik toch weer wat vrolijker.

Schrijver: Bas Oosterlaken, 2 april 2019


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 1 stemmen 49



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)