WE MOETEN ER MEE LEVEN

We moeten er mee leven – dus niet, er mee leren leven. Waar ik het over heb – over discriminatie. Natuurlijk, u en ik, nee wij discrimineren niet, nee natuurlijk niet, ben je gek. Laat mij u uit de droom helpen, we discrimineren allemaal, bewust of onbewust. Het zit in de mens ingebakken; in de genen. De ene mens wil zich onderscheiden ten opzichte van de ander, de een vind zich beter dan die ander.
Bij kinderen is dit zelfs al het geval. Iemand komt uit een bepaalde wijk of dorp en wordt op grond daarvan gediscrimineerd. Heeft rood haar of is dik. Iemand is van een bepaald geloof of uit een eenvoudig milieu en wordt nooit echt helemaal of in ieder geval moeilijk geaccepteerd door iemand van een ander geloof of uit een academisch milieu. Het ene kind heeft gympen van Nike voor een kleine 300 euro en de ander gympen van de Aldi voor een paar tientjes, of de een nieuwste mobiel en de ander de oude mobiel van pa en daar wordt op neergekeken. Die hoort er niet echt bij.

Gelukkig heb ik het als kind het niet echt aan de lijve ondervonden. Er was weinig om je te onderscheiden – nou ja wij liepen op klompen en zij die het iets beter hadden droegen schoenen. Niet echt een reden om te discrimineren; althans nooit zo gevoeld. Maar toch een kleine tiental jaren later, als je niet oplette werd je toch door bepaalde dingen een beetje buitengesloten. Je had de jongens die op de Mulo, al kwamen aanzetten, met van die brommers met hoge sturen – de Tomos, Zündapp en weet ik hoe die merken ook al weer heten. Er was een stil niet zichtbaar, maar wel voelbaar onderscheid tussen de gereformeerde en de hervormde jeugd – het was iets wat smeulende. Of je wilde of niet, het was er. Er waren subtiele verschillen. Niet echt redenen tot discrimineren, maar toch ontstond er groepsvorming. Soort zocht soort. Op het werk later werd iemand die lid was van dezelfde kerk als een bepaalde chef, sneller aangenomen dan iemand anders. Iemand met de naam Mustafa heeft minder kans dan iemand die Lodewijk heet. Het zou niet moeten, maar het gebeurd. En los dat maar eens op.

Het gekke is hoe ‘beschaafder(?)’ we door de jaren zijn geworden, hoe meer discriminatie weer de kop opsteekt. Komt dit door de materialistische mentaliteit van onze huidige maatschappij? Heb echt de indruk dat het veel erger is dan in mijn jeugd. Ach we zijn zo open tegenwoordig – je mag en moet alles kunnen zeggen toch? Dus ook dat er wel degelijk verschil is tussen mensen. Zo niet, dan maken we ze wel.

Maar gelukkig u en ik, wij doen er niet aan mee, nee wij discrimineren niet – het zijn die anderen – en wij dromen lekker verder.

discriminatie beschaafd onderscheiden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 89