Een juffrouw Ooievaar in Brussel

De Belgische politiek brak deze week andermaal alle wereldrecords op het gebied van onontwarbaar wantrouwen. De flegmatieke Sophie Wilmès had een half jaar geleden, onderstreept in een tweemaal herhaalde regeringsverklaring, toegezegd dat haar mandaat als plaatsvervanger van partijgenoot Charles Michel uiterlijk medio september zou eindigen.

Afgelopen donderdag kwam de aap uit de mouw; de oppositie wachtte tot het laatste moment, maar madame Sophie veegde de leptosome billekens af aan haar belofte en kreeg haar zin: uitstel tot de eerste oktober.

Of dat veel verschil maakt, ik betwijfel het. Geen land zo verdeeld als het ongelukkige conglomeraat van Brusselaars, Duits-Belgen, Vlamingen en Walen. De evenwichtskunstenaars van de ultieme interne tegenwerking, die wonen daar. Misschien is dat een reden om sommige van hun beroepspolitici, zoals Didier Reynders en Charles Michel, in de EU-top op te nemen. Want welke democratie blijft herhaaldelijk meer dan zeshonderd dagen zonder regering doormodderen? Zelfs de lankmoedige koning Filip was boos geworden, had de ontslagaanvraag van de twee formateurs geweigerd en de heren naar huis gestuurd om hun huiswerk opnieuw te doen.

Een van de parlementsleden citeerde het gezegde ‘the opera ain’t over until the fat lady sings’. Hij voegde daaraan meteen toe dat deze vergelijking uiteraard mank ging, want mevrouw Wilmès is zeker geen ‘fat lady’, integendeel. Wij hebben weliswaar de leugenachtige minister-president in zijn rol van pinokkio der lage landen, Sophie vertelde onbewogen dat ze de handdoek niet in de ring gooit, in krakkemikkig Nederlands, nog krakkemikkiger dan Elio di Rupo of Cathérine Fonck. Ze leek op Fabeltjeskrant-juffrouw Ooievaar. Haar enige frivoliteit: een mondkapje met de verticaal geplaatste zwart, geel en rood. Jawel, de nationale driekleur.

Een parlementslid-voor-de-toekomst vind ik Kristof Calvo y Castaner. Als hij z’n kaarten slim speelt, zie ik deze ex-voetballer van FC Mechelen nog wel eens hoge ogen gooien in een nieuwe coalitie: qua uitstraling een beetje Klaver en een beetje Jetten met een flinke kwak groene saus. Maar Calvo’s grote doorbraak kan ook zomaar overmorgen uit de lucht komen vallen, want de Mouvement Réformateur (een ‘ongevaarlijk’ partijtje dat de klus moet klaren) blijft zoeken. Tot kerstmis?

tegenwerking wantrouwen koning Filip Charles Michel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 759