Thierry Baudet een ellebooggroet gegeven
Op 22 februari 2021 was de onbesuisde druktemaker Thierry Baudet in mijn woonstede Gouda. Burgemeester Pieter Verhoeve had hem telefonisch te weten gegeven, dat hij zijn neerstrijkende verkiezingskaravaan niet mocht aankondigen. Ik vernam het via de tam-tam in de binnenstad, dus ging ik er naartoe, want ik wilde hem nu wel eens in het echt zien. Zijn rijdende podium stond op de parkeerplaats te Klein Amerika, nabij de voormalige chocoladefabriek, de openbare bibliotheek. De drie ingangen naar het podium waren door de politie afgesloten met rood-witte, plastic linten en er stonden enkele dienders voor. Een bruin getinte agent legde mij uit, dat het maximum aantal mensen was doorgelaten en dat ik samen met tientallen anderen niet verder mocht gaan, terwijl er ruim voldoende plek was en er wel tien meter tussen de belangstellenden gehandhaafd kon worden. Zelf nadenken is niet besteed aan de politie-agenten en BOA's, die enkel bij simpele regels gedijen.
Ik fietste helemaal rondom en ik stak een straatje aan de Kattensingel in. Ook daar het lint en de agenten/BOA's, boa constrictors. Het aangestormde publiek droeg merendeels geen mondkapje, geheel in de lijn van hun voorganger, mister Baudet, die zijn feestelijke oneliners over het plein schreeuwde. Zijn testosterongehalte is blijkbaar erg hoog, want hoe anders kan die jongeman alsmaar weer zo frank en vrij, vrolijk en lustig voor de dag komen. Of hij moet cocaïne snuiven, of de borrels drijven hem voort, dat kan niet anders. 'We gaan de verkiezingen winnen!', joelde hij euforisch tegen een handjevol Goudse kneusjes en verdoolden. Ik zag weer voor me hoe de gedurfde, hyperactieve Emma Wortelboer haar gezicht plooide, toen ze Thierry in de Vooravond interviewde. En hoe Thierry tegen haar zei 'Je hart is dicht!'. Nou praatte Emma ook wel behoorlijk robotachtig en gestreng, maar wat had hij dan verwacht? Een aai over zijn geflipte bol? Ik denk dat hij instinctief aanvoelde, dat zij zijn meerdere was en daarom vervroegd aftaaide. Tegen Maarten van Rossum zei Emma een keer 'Je breekt mijn hart!' en ik zag toen, dat ze het echt meende. Nee, Emma is wel degelijk een gevoelig persoon en die Thierry projecteerde.
Enfin, op een gegeven moment gingen de politie-agent en de Boa's zomaar weg, de deur van een politie-auto bleef open staan. Wij achter het lint kwamen in beweging en we konden ongemerkt naar het podium lopen. Rondom de toehoorders stonden politie-agenten met mondkapjes op. Ik deed mijn mondkapje ook maar op. Als één van de weinigen. Zo konden ze natuurlijk ook meteen zien, dat ik niet echt bij hen hoorde, maar dat wilde ik ook niet. De meesten waren opgeschoten jongeren met versleten kleren. Niet bepaald de rijksten van ons land. Ze klapten allemaal braaf, wanneer hun stoere held weer eens een extreme uitspraak deed. Ik zag sporadisch enkele VVD-vrouwen of vrijgezelle, bekakte eenlingen, die stiekem op Thierry kickten. Het merendeel was niets anders dan rapaille en verre van intellectueel. Ik dacht nog, wat dat betreft spreekt die zelfvoldane blinde tegen dichtgemetselde dovemansoren. Het leek me eerder het type volk, dat tijdens de Franse Revolutie de rijken wilde bestelen en onthoofden. Naast Thierry stond de nummer 2 van Forum Voor Democratie, de beruchte Wybren Ridley van Haga (1967, Den Haag), die er bij de VVD is uitgegooid, omdat er ernstige misstanden met hem waren. Hij is pas sinds 30 november 2020 bij de partij van Thierry en hij kraait nu al als een haantje-de-voorste. Zet hem maar niet achter het stuur, want dat is onverantwoord met zijn alcoholnormen overschrijdingen.
'Wanneer heb je voor het laatst geneukt?', schreeuwde Thierry ineens vreselijk ordinair en Freudiaans simplistisch. De goedkope kermissfeer kwam los. Blijkbaar ziet hij kunnen neuken als een ultieme vorm van vrijheid. Blijkbaar heeft hij er geen gebrek aan. Smeer het ons allemaal nog maar eens lekker in, sadistische macho! bevoorrechte neukgorilla!
Ze deelden flyers uit, maar het hadden ook suikerspinnen kunnen zijn. Thierry vertelde, dat hij graag naar Dubai op vakantie wilde en ik dacht meteen aan dat vervloekte, walgelijk kapitalistische imperium, dat daar aan de macht is. En aan die arme prinses Latifa. Thierry droeg een Trumpiaanse baseball cap en hij had iets van een brutale rapper en een onbetrouwbare straatvechter ineen. Na zijn speech was er de mogelijkheid om hem te ontmoeten. Ik deed mijn mondkapje af en ik begon aan mijn kruistocht en infiltratie. Zonder mondkapje dachten ze meteen dat ik bij hen hoorde. Iemand fluisterde wat naars over de politie en de BOA's. Het was best spannend om te doen na al die eentonige coronadagen. De rij schuifelde naar voren. Ik schuifelde zo onzichtbaar mogelijk mee.
Iemand vroeg mij of ik lid van de partij wilde worden, dan kreeg ik een boek cadeau. 'Dat hoeft niet', zei ik zo wazig mogelijk en drentelde door. Op een tafel lag zelfs een muts met het FvD logo. Iemand gaf mij een plastic zak met posters; twee supergrote met de boeventronies van Thierry en Wybren erop. Drie kleinere met de teksten 'Winkels weer open', 'Kappers weer open' en 'Sportscholen weer open'. Ik naderde mijn doel en ik vatte moed. De meesten gingen met hem op de foto, maar dat ging ik zeker niet doen. Het was zover. Ik keek hem met een diepe blik in de ogen en ik gaf hem een ellebooggroet, die hij spontaan begroette. Ja, ik heb hem aangeraakt en daarmee mijn magische krachten extra kracht bijgezet. Ik zei: 'Ik ben het totaal niet met jou eens, maar ik dacht, ik zal hem toch even groeten!'. 'O, leuk, in een democratie moet dat kunnen!', antwoordde hij. 'Ik kom jouw euforie verpesten, valse pretletter!', dacht ik en ik liep voldaan bij hem weg. Wat mij gek genoeg vooral opviel, waren zijn bovenste rij tanden, die leken op de kaak en tandenrij van een witte haai. Vanaf een afstand had ik al een vijfster in een cirkel boven zijn hoofd geprojecteerd en zijn kwade krachten uitgeschakeld. Hij gedraagt zich als de aanjager op een besloten studentenfeest en ik weet niet waarvan hij de hele tijd zo high is, maar crazy high is hij. Ik heb hem misschien wel diep beledigd, door hem eerst een elleboogstoot te geven en daarna te verklaren, dat ik niets van hem moet. Maar dat was dan ook precies de bedoeling. Zijn euforische ijdelheid vloeren.
23 februari 2021
Geplaatst in de categorie: politiek
Bij je slotzin, “Ik heb hem misschien wel diep beledigd, door hem eerst een elleboogstoot te geven en daarna te verklaren, dat ik niets van hem moet. Maar dat was dan ook precies de bedoeling. Zijn euforische ijdelheid vloeren”, schoot mij echter direct een stukje van de verzetsfilm Van Kooten en De Bie te binnen.
“En toen vroeg-ie: ‘Wo ist der Bahnhof?’ En ik dacht: ‘ Nou kan je wat doen voor het vaderland, Arie’. En ik wist dat het station daar was [wijst een bepaalde richting uit] maar ik zei [wijst een andere richting uit] ‘Do! Do ist der Bahnhof!’”
Je had hem natuurlijk gewoon een knal voor zijn kanis moeten geven of zijn poten onder zijn kont vandaan moeten schoppen. Maar tussen droom en daad….en klein verzet is ook verzet!