Verbouwingsdrift bij bofkontjes

Weer een huis verkocht in onze oude buurt in krankzinnige woningmarkt. Voor een starter? Nee, toch niet, maar wel door bofkontjes welke al eerder een huis konden verkopen. Lang geleden, in de serie opa vertel nog eens, kocht je een woning. Een huis om in te wonen. Blij was je met een schoon behangetje, werkende kranen, enkele slaapkamers en een niet lekkend dak boven je hoofd. De muur kleurden wij paars of taupe met een speciaal gemengde verf van de bouwmarkt. Vrienden schroefden schilderijtjes aan de muren en de familie sjouwde in de gehuurde of net gekochte woning met stofzuigers om met huishoudbacterievrij de vreugde over het nieuwe onderkomen te onderstrepen.

Terwijl Nederland zucht en kreunt onder inflatie, loze beloften van de overheden, de koperen ploert in de hittedagen, de stijgende energieprijzen en de stijgende armoede, is er nog een flink deel dat koopt en zich een ongeluk verbouwt. Want dat is in bepaalde kringen, dus lang niet overal, een nieuw gespreksonderwerp. Naast de auto, camper, zonnepanelen of driedubbelglas is nu geweeklaag of gepoch over verbouwen een onderwerp. Heremijngod, ‘onze’ aannemer houdt zich niet aan afspraken, de stukadoor komt niet opdagen, de leidingen voor de nieuwe badkamer liggen net verkeerd, en de offerteprijs wordt behoorlijk overschreden.

Jawel, het leven valt niet mee, de mozaiek tegels uit Italië komen te laat om de badkamervloer mee te bedekken, de gestorte cementen grondvloer is te zwak voor het nieuwe oud gemaakte parket, dat ook al te laat arriveert bij de dealer. Ik overdrijf, ik weet immers, dat velen thans worstelen met budgetten om rond te komen. Dan gaat het al helemaal niet over verbouwen, verbouwen, en verbouwen en wat een lijden dat oplevert. Ondertussen demonstreren de bofkontjes in onderlinge gesprekken hoe goed zij het voor elkaar hebben. Vooral de uitdrukking: ‘Kost wat, maar dan heb je ook wat’ is dan een veelgehoorde subtiele aanduiding voor hun welstandsniveau.

Intussen is in onze huizenrij de derde luidruchtige verbouwing gaande na de verkoop van deze huizen. Nieuwe tweeverdieners of mensen met een of meer verkochte huizen achter de rug. Wat hebben deze vaak gemeen? Dat zij tenminste een kleine week bezig zijn tien huizen onder 1 kap een kleine week te belasten met de herrie van gigantische drilboren, welke doorklinken door de betonnen funderingen. Omdat de nieuwe tegelvloer met vloerverwarming van de vorige bewoners er perse uit moest vanwege de kleur. Of omdat de prachtig gelegde vloer in de kleur van oud eiken voor de nieuwe bewoners niet past bij de nieuwe open keuken met ventilatie van onderop. Mag dat dan niet? Natuurlijk wel, vrijheid blijheid. Ik zie dit verschijnsel echter wel als een bizar teken aan de wand. ‘Zwaar leven’, zong Brigitte Kaandorp al.

verbouwen welvaart pechvogels bofkonten tweedeling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 352