NAJAGEN VAN GELUK

Hoor daar holt een paard in ’t wild,
Hoor die doffe paardenhoeven

Grijp hem met je handen, houd
Je aan zijn wapperende manen.

( C.S. Adema van Scheltema)

Door Leendert C. van den Berg

Het schijnt wel dat er niet veel mensen zijn die zich in het volkomen bezit van ‘het geluk’ voelen. Als men wijd en klaar de ogen openhoudt en in de wereld rondziet en luistert naar de wilde stemmen die opgaan, die kreten om verbetering van dit en verandering van dat, dan kan het toch niet anders of het besef moet tot ons doordringen dat ‘het geluk’ als een hollend paard op de vlucht is geslagen en door de gehele mensheid wordt nagezeten. Wat is het ware geluk schoon! Het is het schitterendst kleinood dat wij kunnen bezitten, het kostbaarste wat men zich kan verwerven en…het moeilijkst om machtig te worden. Het geluk wordt nagejaagd in allerhande vorm en in de eerste plaatst wel in de vorm van geld. Staatsloterij, Unieloterij, Tijdgeest en hoe die maatschappijen meer mogen heten, geven de mensheid een kansje om het geluk in die vorm machtig te worden, vandaar de vele ‘Gelukskantoren’ waar vanzelfsprekend altijd de hoogste prijzen vallen.

Terwijl de fabrikanten van chocolade en sigaretten, zelf voor de jagende mens onzichtbaar, op het geluk ‘azen’ door middel van hun geluk aanbrengende ‘reclame’ , snoepte en rookte oud en jong zich ziek en suf om het geluk langs deze weg te pakken te krijgen. En hoeveel jonge zielen zijn daardoor verleid geworden tot daden die hen zedelijk wellicht voor hun hele leven ongelukkig hebben gemaakt? Wie zal het zeggen? De gevolgen daarvan kunnen alleen worden waargenomen door hen die in onmiddellijk contact tot die jonge mensen staan. Een edeler jacht naar geluk is de jacht op kennis en ontwikkeling. Als die zucht om zich met geestelijke goederen te verrijken kan worden bevredigd, dan kan daar iets heerlijk uit worden geboren. Maar hoevelen, die die lange weg van studie en ontbering van maatschappelijk genot, hebben afgelegd, voelen zich dan waarachtig gelukkig?

Is de Engelse premier Lloyd George nu ook niet najagende het geluk en de vrede voor de wereld? Zoekt hij niet de wereld verlichting te geven door de oude vijand (Duitsland, red.) ‘menselijk’ te willen behandelen. En als hij denkt het geluk te kunnen grijpen dan komt daar een ander en die ‘grist’ het hem weer af. Zo gaat het altijd in de wereld; wie het geluk toelacht wordt het benijd. Dat is in Ierland zo, en in Duitsland zelf, en in Engeland en Amerika en in Nederland, ja overal, tot in ons zaken- en familieleven toe. Als we het geluk willen grijpen wordt het ons dikwijls door een kleinigheid weer ontnomen,

O die drift, die wilde draf-
Hoela!-houd hem aan zijn haren
Hoela-ho! Ik val er af
In de zachte zwarte blaren-
O ik voel me in het donker rollen
En den schimmel verder hollen!
Hoela, hoela, hoela beest-
‘k Ben er bovenop geweest!

Zoeken we vrede met ons zelf en schenken we liefde aan onze naaste dan zijn wij het ‘geluk’ als een hele stap nader gekomen.

Uit: Reserveboezem 34, 19 augustus 1922, in een huis-aan huis-krant in Zuid-Holland.
Jawel. Gedateerd natuurlijk en moralistisch tot en met, deze column. Toch zijn er overeenkomsten met 100 jaar later in onze roerige tijd.

gelukskantoren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.9 met 27 stemmen 582