Ergernissen in het openbaar vervoer

Sedert jaren was ik voor het eerst weer met de trein van mijn woonplaats naar de dichtstbijzijnde stad om naar een theatercollege van Ruben Terlou en Jelle Brandt Corstius te gaan. Gezien ik mijn auto enige jaren geleden weggedaan heb bleef er geen andere optie over dan met het openbaar vervoer te reizen. Dit is voor mij niet een keus die ik van harte maak wegens de veelal onaangename en ongewenste geluiden onderweg zoals die van de trein en die van medereizigers.

Ruim op tijd zorgde ik ervoor dat ik op het station was, er genoeg saldo op mijn ov-pas stond en ging ik in een stiltecoupé zitten. De stiltecoupé is een voorziening voor mensen die rustig willen lezen of werken, dan wel geen conversatie aan willen horen. Ik zat nog geen vijf minuten toen er een moeder met twee kinderen pratende de coupé binnen viel. Al snel begreep ik dat zij de Nederlandse taal niet machtig was en sprak ik haar in het Engels aan dat zij in een andere coupé diende te gaan zitten wanneer zij wilde praten. Zij kwam naar mijn zitplaats en zei dat ze niet zouden schreeuwen of zo. Diverse malen attendeerde ik haar dat het een silencecoupé was. Uiteindelijk ging zij toch naar een andere coupé niet begrijpende op dat moment van het waarom. Ook kwam er nog een medepassagier luidruchtig de coupé binnen en nuttigde hij niet veel later een maaltijd wat met veel kraakgeluiden van plastic gepaard ging.

Na een mooie voorstelling van beide heren te hebben samengewoond toog ik van de schouwburg terug naar het station om mijn reis naar huis aan te vangen. Opnieuw koos ik voor de stiltecoupé. Ditmaal zaten er vijf pubers waarvan drie van de vijf wat meer lak hadden aan de bedoeling van deze specifieke coupé. Ik sprak het trio aan en maande hen dat ze beter naar een andere coupé konden gaan. Daar hadden deze heren geen zin in want ze moesten er toch zo uit. Dit er zo uit gaan betekende twee en drie stations verder. Deze tijd besloeg iets meer dan de helft van de treinreis. Leuk idee zo’n stiltecoupé maar indien mensen lak hebben aan waarvoor het dient draagt het niet zoveel bij. Na deze twee incidenten bedacht ik mij dat in discussie gaan met de mensen nogal een vervelende bijkomstigheid is tijdens het reizen en bovenal niet relaxed.

Bij nader onderzoek op internet ontdekte ik dat er veel irritatie is onder reizigers die van het openbaar vervoer gebruik maken. Het gaat onder meer om harde muziek, eetgedrag, taalgebruik, ongewenste gezelligheid, stinkende mensen, overvolle balkons en prullenbakken, vieze zetels, twee zitplaatsen innemen, vertraging, ergernis bij het in- en uitstappen maar ook ergernis dat mensen in de stiltecoupé met overlast gevende medereizigers in discussie gaan. Goed om te lezen, dat weet ik dan ook weer. Volgende keer moet ik er aan denken om oordoppen in mijn tas te doen.

Schrijver: Jet Rood
20 februari 2024