Alles voor een glimlach
Ik weet niet, hoe het u vergaat vanaf het moment dat u de tv inschakelt om op een avond uw favoriete programma’s te kijken. Zou u de reclameblokken zo af en toe ook niet met een toets op uw afstandsbediening willen kunnen deleten? Bij sommige vertoonde items erger ik me een breuk met zeven schuifladen over de inhoud ervan als ook het vermoedelijk smokkelen met aan de zenders toegewezen tijd daarvoor. Ik stel me zo voor, dat men als omroep gehouden is aan een vastgelegde tijd voor een programma van b.v. een uur. Een hypothetische gok: op één uur programma met naam uit de gids mag niet meer dan 20 minuten aan reclameblokken worden uitgezonden. Dit zijn veronderstellingen van mij uit de losse pols en uit eigen metingen weet ik dat ik zo ongeveer in de goede richting zit.
Toen in het jaar 1967 de eerste (primitieve) reclames werden uitgezonden (bijvoorbeeld de reclame met de echo van “Homburg leverpastei …ei …ei” Of de reclame van een wasmachinemerk, beginnend met een Z en eindigend op “anussi” (ik mag geen reclame maken), waarvan de naam als een opgaande zon aan de horizon omhoog rees, was alles nog nieuw en mogelijk ook interessant. Twee kleine figuurtjes linksonder en rechtsonder in beeld riepen met een dwergenstemmetje: “wasautomaat” en “Kemakeur”. Toen vond men die paar reclames nog niet storend of, zoals heden, zelf in hoge mate irritant. Voorbeeld: Een imogelijk boeiend programma staat in de gids aangekondigd als: begin 20;00 uur en einde 21;00 uur. Dat wordt een uurtje genieten denk je dan, maar dan kom je - dat wist je uit ervaring al - toch mooi bedrogen uit.
Na het weerbericht komen er eerst twee of drie korte reclames. Daarna onmiddellijk gevolgd door twee korte advertenties, voorafgegaan met de tekst: “Deze uitzending werd mogelijk gemaakt door: “X en Y” (weer 25 seconden van het programma afgesnoept). Datzelfde herhaalt zich soms in na een half uur en in omgekeerde volgorde aan het slot: eerst X, dan Y en daar tussenin de normale reclameblokken met hetzelfde verlengende trucje. Van het programma waarvan je één uurtje dacht te kunnen genieten blijft dan nog maar een totale duur van ongeveer 39 of 40 minuten over. Een tijdje geleden werd deze extra toevoeging alleen vóór de aankondiging van het weerbericht toegepast. Het zal allemaal net door de beugel kunnen, maar ik voel me, kijker écht tekort gedaan.
Soms snap ik het beoogde resultaat van de makers ook niet. “Aafke, is er nog voldoende wc-papier beneden?” – “Ja hoor!”. Ach, ik weet ook wel dat men als teksten in dialogen eenvoudige taal gebruikt die ook op de kinderopvang door het kleine grut wordt begrepen, maar ik denk soms: kom op met zinnige teksten, wij volwassenen zijn niet geestelijk beperkt. We proberen zelfs een glimlach tevoorschijn te toveren bij het gezongen: “Wasmachines leven langer met Cal . . .” Na het vertederende ventje “Petje Pitamientje”, of: “Ik ga bij Japie logeren” is men met leuk te zijn over het product te ver doorgeschoten. De als een operette uitgevoerde gezongen ongenoegens over de regen en het niet kunnen drogen van de was is wel zo nietszeggend dat men, bij gebrek aan goede tekstschrijvers, er best een serie van zou kunnen maken. En dan die stemmetjes. Van een bekende loterij hoog en hees opgedreunde: “de tiende kan het gebeuren”.
Het toppunt van overdreven stemgebruik is de reclame van een bekende telefoonprovider, waarbij de stem zo hoog gaat als die van Jean Dulieu’s Paulus de boskabouter. Wellicht ook is de spreker vóór het inspreken van de tekst met een plof verkeerd op de stoel gaan zitten waardoor zijn edele delen werden bekneld. Geen wonder dat je zo een euforisch hoge en overenthousiaste stem kan produceren.
Als ik dan toch een reclame zou moeten noemen, die vlot en zonder overbodige nep-humor zit, dan kies ik die van: ”Alles voor een glimlach” - vlot, smaakvol opgevuld met tekeningen en foto’s die de woorden van de gesproken tekst zinvol ondersteunen en duidelijk, zonder irritatie op te wekken overkomt. Nu maakt men door mij, die men een hoge tolerantie en verdraagzaamheid toedicht, een nog niet getoonde nare eigenschap mee: die van mopperaar en vermeende betweter.
Toegegeven: na het invoeren van de tv-reclame waren wij verlost van het moeten betalen van het kijk- en luistergeld - niet meer dan redelijk. Het zij zo. Een volgende keer zou ik best nog iets van ongenoegen over sommige van de op de tv-zenders getoonde quizzen kwijt willen. Eerst echter moet ik deze inzending kunnen overleven. Tot nu toe is er namelijk geen mug meer te bekennen, die mij, na al dat ziften, nog wil steken!
21 mei 2024
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: algemeen
meestal
81
Geef je reactie op deze inzending: