Zomers Termuren en het "Park"

Spraakmakend waren de boeken "Zomer te Termuren"," De kapellekensbaan"," Mijn kleine oorlog", "De bende van Jan de Lichte"," De voorstad groeit"," Priester Daens". De auteur van deze boeken Louis Paul Boon zou bij leven amper erkenning gekregen hebben in eigen land.
Nederland zou de schrijver, kunstenaar eerder deze erkenning geven.

Vanuit de Termurenlaan op weg naar het Desiré Dewolf-park van Aalst, via de kapellekensbaan, ging de route over de spooroverweg om op de bestemming te geraken.
Manueel bediende de treinwachter "de bareel" of slagbomen. Zijn onderkomen was een klein huisje, verlicht in de wintermaanden waar je vaak zag dat hij zijn krant zat te lezen.
De weg is nu onderbroken, de treinwachter, zijn gezelschap en huisje verdwenen.

Aan de rechterzijde van de kapellekensbaan wachtte dan het oud-bedevaarts-kapelletje Termuren die enige tijd geleden beklad werd met graffiti. De muur van de oud-leerlooierij Schotte waar indertijd veel mensen uit het dorp werkten voor het failliet ging. De Dender is nu doodverklaard. Vroeger zwommen er mensen in de Dender.
Aan het park functioneerde toen een elektriciteitscentrale. Men sprak al lang om de omgeving meer recreatie te bieden.

De korte wandeling bij aankomst in het park, werd het moment van uitbundigheid. De ijzeren speeltuigen die uitnodigden. De ballonvijver en spiegelvijver en hun verhalen. Vissers die lokaas gebruikten om een toekomstig bordje te verkrijgen. Damherten graasden in het rond. Basketters speelden hun spel. Het melkhuisje waar we de achtergebleven flesjes in het park binnen brachten en zo ons eerste zakgeld verdienden.
De cafetaria die vaak volzet was. De Parkwachter en zijn onderkomen waar we bij het achtergelegen kraantje onze dorst laafden. De fanfare die vaak optrad in een kiosk. De speeltuin bevatte zoveel pret. Het park dat een arboretum was met vele soorten bomen;
Het achterliggende natuurreservaat de "Osbroek" waar ik 20 jaar geleden bij werken de plastiek flessen uit de grond zag steken. De glans van het park is verdwenen. Zijn beleving eerder een stilleven.

Stapvoets ga ik door de zomertijd. De dagen zijn nu aan het korten. Spelen dat plaats maakt voor lesroosters. De namen zijn reeds ingeschreven. Zelf wil ik wat voorname, bijzondere namen in tekenen.

Agnes, Louis, Paul, Joris, Hendrik, Chantal, Ivan, Istvan, Margriet, Marianne, Sarah, Frank, Jonas, Zena, Geena, Annie, Kathleen, Kaatje, Joseph, Leon, Julia, Marleen, Mimi, Rudolf, Jo, Nancy, Annelies, Lander, Peggy, Valerie, Dirk, Bart, Isabelle, Maaike, Beer, Henk, Irene, Sabine, Lut, Geert, Jan, Leen, Nele, Monique, Lieven, Lieve, Liesje, Greta, Willy, Trees, Yvan, Ignace, Mieke, Viviane, Johan, Katrien, Daniel, Luc, Leopold, Lodewijk, Frans, Fanny, Theophiel, Florinne, Hilaire, Patrick, Martine, Koen, Rita, Firmin, Toon, Jos, Raoul, Suzy, Jozef, Johny, Hilde, Eric, Marieke, Louise, Patricia, Maria, Gabriel, Gerard, Lia, Claudine, Joska, Luc, Marc, Linda, Stephen, Steven, Francine, Karel, Kris, Ludo, Brigitte, Ann, Carlos, Adolf, Elise, Nicole, Hugo, Erna, Whellemina, Alexia ,Assoentha, Denis, Blandine, Roza, Bernice, Augustine, Emerita, Christian, Mie-Roos, Roos, Roland, Rudi, Fabian, Annick, Ingrid, Geertrui, Marcel, Tine, Ria, Antje, Herlinde, Pepijn, Kobe, Jean, Jean-Marie, Gusta, Madeleine, Marijke, Anna, Jeanine, Stijn, Osvaldo, Josianne, Naomi, David, Lilian, Shanna, Noël, Genevieve, Veronique, Noëlla, Borra, Dominiek, Bert, Mildred, Eliane, Godelieve, Ortwin, aanspreekvormen in voornamen.
Namen die op de voorgrond komen, herfstbladeren die vallen. Namen die oplossen. Voornamen die in de winter verdwijnen en bij een geboorte opnieuw verschijnen. De eerste letters in het schoolse schrijven. Spreekwoorden die willen overblijven. Laat de namen zijn als een keten die niet kan breken. Nieuwe namen uitspreken.