‘24-‘25
Hoe omschrijf je een jaar: wat gelukkig al geleefd is en dus achter de rug? Een woelig jaar, vol met ziekenhuis-opnames die zelfs een aantal malen beloofden een slechte uitkomst te hebben…maar dat niet waren? Een jaar waarin gehuild, gevreesd, waarin kaarsen werden gebrand?
Een jaar dat je voor geen goud over wilt doen. Juist, zo’n jaar dus, waarin een aantal mensen de strijd verloren en je het idee kreeg dat iedereen om je heen zou verdwijnen naar het grote niets….
Niet iedereen gelukkig maar met dat idee gingen we wel de decembermaand in, die opnieuw een groot aantal hele angstige dagen kende, waarin artsen zeiden nog maar 10 % kans….geloof me als ik zeg, de hand van de aanwezige kleinzoon tot moes geknepen te hebben en oh ja, ik weet dat angst een slechte raadgever is maar ja, je kunt je hersenpan dus echt niet een bepaalde kant op sturen hoor, die grijze cellen laten zich namelijk niets zeggen!
Een naar, druk, link en angstig jaar met af en toe een klein lichtpuntje gelukkig, dat dan weer wel maar evengoed blijft de druk hangen, die is niet zomaar weg natuurlijk.
En dat we mensen van de dag zijn, weet ik, dat we in een ommezien weg kunnen zijn, natuurlijk weet ik dat ook maar geloof me: als het zo dichtbij komt dan is van redelijkheid geen sprake meer.
Het jaar liep op z’n laatste beentjes en nog altijd gingen mensen naar boven, het gaat er niet om dat: het de tijd niet is - of dat het te vroeg is, want daar vraagt niemand naar, net als het begin van het nieuwe jaar.
Opnieuw zijn er al een aantal mensen die het ‘niet haalden‘ en dan heb ik het niet over de moorden die gepleegd zijn, nee, ik praat vanuit m’n eigen kringetje en dat rondje wordt steeds kleiner, het krimpt met een noodgang…
'24 was voor mij een naar, maar overleefd jaar en nou blijf ik de kaarsjes maar brandend houden in de hoop dat het helpt om ook dit jaar aan het einde ervan te kunnen zeggen: pfff we zijn er nog!
4 januari 2025
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
jaar
427
Geef je reactie op deze inzending: