Een forse duw
Als de dag van gisteren staat me nog voor de geest één van mijn eerste schooldagen, en dat is toch best wel eventjes geleden. Niet door mijn ouders weggebracht, maar door een oudere zus werd ik gedumpt bij de schooldeur: een immense deur die aan twee kanten openging, een soort van kerkdeur lijkt nu achteraf.
Die dag en die school evenals die entree hebben ervoor gezorgd dat ik jaren geen pret had in school, want ik moest er elke dag weer heen, op 5 jarige leeftijd en wat is nou 5 jaar?
Tegenwoordig kunnen kinderen van 5 jaar beter overweg met een computer dan dat ik dat ooit voor mogelijk had gehouden, maar de leeftijd van 5 jaar in mijn jongere jaren doen me rillen van ellende, dat kan ik je wel vertellen en als ik het ooit voor het zeggen had gehad, dan was er nooit meer een vervolg gekomen op die eerste schooldag.
Desalniettemin werd ik dus weggebracht en alsof ik voorvoelde dat er weinig leuks te beleven zou zijn, zag ik in de deuropening een zwart gevaarte in vol ornaat staan, nog in de veronderstelling dat we niet op plaats delict waren aangekomen, was ik nog steeds bezig mijn zus op andere gedachten te brengen, ik wilde heus en echt niet naar school. Aangekomen bij die enorme deuren en die (naar achteraf blijkt) zwart geklede dame, die als zodanig helemaal niet herkenbaar was bleek dat ze niet zo stokstijf was als ik aannam want ze bewoog!
Er kwam een hand mijn richting op en mijn zus probeerde zich van mij los te maken, wat maar moeilijk lukte, want ik leek welhaast vergroeid met haar, zo stevig hield ik haar vast, immers Moeder zei toch altijd, hou je zusje goed bij de hand? Nou dat deed ik ook en ik was niet bepaald voornemens om haar los te laten, tot zij mij dat wel deed en een forse duw gaf die me abrupt deed belanden in de richting van het zwarte gevaar, want dat het gevaarlijk was wat er me te wachten stond, dat was wel duidelijk.
De eerste kennismaking met school waar ik heen was gebracht, gedumpt en achtergelaten was een enerverende bezoeking temeer daar er alleen maar nonnen waren, die allemaal in een angstaanjagende outfit liepen en allemaal in het zwart gekleed gingen.
Niks geen vrolijk kleurtje, niks geen leuke kleuterschooltijd, niks geen goede herinneringen, maar het enige wat er boven komt drijven zijn zwarte gedachten in een zwart kledingstuk bij een dubbele donkere deur die met een klap dichtviel, zodra ik huilend en wel werd afgeleverd.
Gek hè dat ik helemaal geen leuke schooltijd heb gehad maar nog gekker is, dat dit soort nare dingen je bijblijven: zou dat nou zijn omdat er tegenwoordig zo hartstochtelijk wordt geprobeerd om kinderen het altijd naar hun zin te maken? Jaloers mag je niet zijn, maar ik had er wat voor gegeven als die tijd iets vrolijker en zonniger was geweest want al was er geen geld, gezelligheid op school was er evenmin en nou heb ik niks tegen nonnen, maar wel als ze in een angstaanjagend tenue je op staan te wachten.
Een schooltijd hoort een feest te zijn, maar in dit geval liep er een trauma door de periode en ik vertel je: en was nog geen traumaheli die me op had kunnen pikken, en zo komt het dat ik nog steeds met zwarte gevoelens terugdenk aan de kleuterschoolperiode.
Gek hè? Of was dit zwarte magie?
casema.nlGeplaatst in de categorie: school
School
86
Geef je reactie op deze inzending: