Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Sportdag

19.

Na de mavo begin ik aan de opleiding voor kleuterleidster. Omdat ik nog steeds vind dat ik iets van mijn leven moet maken, wil ik dit zien als een nieuwe start. Het verleden vergeten en focussen op de toekomst.

Hoewel ik de opleiding leuk en interessant vind, valt het me zwaar. Niet de lesstof, maar alles er om heen. Ik had verwacht dat ik me op een school met alleen meisjes en voornamelijk leraressen beter zou voelen. Dat het minder bedreigend zou zijn. Dat is niet zo.

Op de opleiding wordt van je verwacht dat je actief betrokken bent, meedoet, open bent, je mening geeft enz. Ik heb wel een mening, maar die uiten vind ik moeilijk. Ik zit muurvast in mijn eigen wereldje. Ook de vriendinnensfeer van gezelligheid en vertrouwelijkheid vliegt me naar de keel. Daar komt nog bij dat als er plotseling ergens onverwacht een deur open gaat of als opeens de aandacht op mij gericht is, paniek door mijn lichaam giert en ik niet meer helder kan denken. Het bloed stroomt bonzend naar mijn hoofd, mijn hart klopt in mijn keel, het zweet staat in mijn handen en ik bevries van angst en schrik.

Ik baal van mezelf. Waarom kan ik niet net zoals anderen gewoon rustig een opleiding volgen en gewoon gezellig sociaal doen. Ik spreek mezelf streng toe. Als ik nou maar hard genoeg mijn best doe om “gewoon en normaal” te doen, dan ga ik me vanzelf zo voelen. Ik moet beter mijn best doen.

Onze opleiding zit in hetzelfde gebouw als de sportacademie. Aan het einde van het schooljaar is er een gezamenlijke sportdag. Niet mijn favoriete dag. Een hele dag in groepjes allerlei sportieve activiteiten ondernemen op sportvelden met veel mensen kriskras om me heen is zenuwslopend.
Hoewel ik enorm gespannen ben en erg in mezelf gekeerd, doe ik alsof er niets aan de hand is en sport “enthousiast” mee.
Na afloop van een partijtje volleybal kijk ik om me heen om te zien of we gewonnen of verloren hebben. Zelf heb ik geen idee.

Aan het einde van de sportdag blijf ik nog even bij wat meisjes uit mijn klas staan. Ondanks alle moeite die het me kost wil ik graag gezellig meedoen met mijn klasgenoten. Van die meisjes hoor ik dat een paar jongens van de sportopleiding een top tien hebben gemaakt. Ik heb geen idee waar ze het over hebben. Ik was de hele dag zo in mezelf gekeerd en alert op gevaar, dat allerlei niet relevante omgevingsruis mij volledig is ontgaan.
Die jongens hebben de hele dag wat om ons heen gehangen, goed rond gekeken en vervolgens een lijstje gemaakt met de mooiste meisjes van onze opleiding.
Tot mijn schrik, maar nog meer tot mijn aller-, allergrootste verbazing sta ik hoog in de hitlijst.
Op zo’n manier heb ik nog nooit over mezelf nagedacht, laat staan naar mezelf gekeken. Ik kan het niet geloven en denk dat ik voor de gek word gehouden.

Toch blijft die topnotering me de dagen erna bezighouden. Het schudt me een beetje wakker en zorgt langzaam voor een omslag in mijn leven.

Schrijver: Lone Wills, 1 juni 2015


Geplaatst in de categorie: sport

4.0 met 5 stemmen 1.100



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
2 juni 2015
God zij dank, eindelijk gaat het weer de goede kant met jou op en kun je weer van jezelf houden en van je vrouwelijke schoonheid.
Ben je nog steeds kleuterjuf of ben je een succesvolle mannequin geworden?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)