Het nullen rapport
14 jaar was hij en pa en ma moesten op een rapportenavond komen, niet alleen voor het bespreken van het document maar ook voor het in ontvangst nemen van....op weg erheen, waarschuwde moeder hem al: denk erom, wanneer je meer dan drie onvoldoendes hebt, lever je de computer in.
Toen nog een Commodore 64, dus al best een poosje geleden! Als we naar binnen mogen, zien we niets aan de uitdrukking van de leerkracht, sterker nog een neutraal gezicht achter een bureau wacht ons op. Er wordt een map opengeslagen, zoon kijkt gespannen toe. Dan gaat na een "goedenavond" de mond open van de mentor, die zegt na een l à n g e zucht....dertien onvoldoendes.
WAUW, dertien onvoldoendes, hoeveel cijfers zijn er eigenlijk in het gehele boekje.
Vijftien. Hij had TWEE voldoendes, jawel en dat was eigenlijk dan nog best knap!
Er werden verder geen woorden meer vuil gemaakt, met een vrolijk "tot de volgende keer" vertrekken we gedrietjes. Thuis aangekomen moet pa meteen aan het werk en aan mij de schone taak het kind op de represailles te wijzen, maarre: dat hoefde dus niet, nee die kwam de trap afgestommeld met ingepakt en wel de complete bups van de computer.
Ach zei het ventje (want dat waren ze nog in die tijd) over drie maanden heb ik hem terug!
Nooit heeft ie in die drie maanden gevraagd; mag ik, nooit heeft ie gekeken naar het ding, tot de volgende rapportbespreking.....van de twee voldoendes wist ie er veertien te maken, in drie maanden tijd!
Opgelucht trokken we huiswaarts, alwaar ie meteen zijn computer uit de trap kast haalde. Het eindrapport liet weten dat hij 'over' was. Vanaf dat moment wist ie: er is een speel- en een leer-tijd... eind goed, al goed.
Geplaatst in de categorie: school