Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

De Musical

25.

In de zesde klas aan het einde van schooljaar wordt de lagere schoolperiode traditioneel afgesloten met een musical. Ik ben twaalf jaar en zit bij Meester in de klas.
Meester organiseert audities en iedereen moet meedoen. Ik ook, maar thuis zegt Meester dat het natuurlijk uitgesloten is dat ik een rol of rolletje krijg. Want mensen zouden kunnen denken dat ik voorgetrokken word. Hij zegt dat ik onopvallend mee moet doen en niet mag laten merken dat ik weet dat het voor spek en bonen is.
Braaf doe ik mee met de audities en repetities en stiekem droom ik van een rol in de musical. Niet dat ik het zou durven, optreden voor een publiek, maar diep in mijn hart houd ik van zingen en dansen.
Als ik alleen ben op mijn kamer sta ik vaak voor de spiegel te dansen. Met een haarborstel als microfoon zing ik enthousiast mee met de liedjes op de radio.

De tekstboekjes, de kleding en alle rekwisieten van de musical liggen bij ons op zolder. Iedere dag na school sluip ik naar boven en blijf daar tot ik denk dat we gaan eten. Mijn ouders missen me niet en mijn moeder vind het wel rustig als ik me in m´n eentje vermaak en ze geen last van me heeft. Ik leer alle liedjes en teksten uit mijn hoofd en in mijn eentje speel ik alle rollen van de musical. In de klas doe ik onopvallend mee met het instuderen van de liedjes en laat niet merken dat ik alles al uit mijn hoofd ken. Maar thuis op zolder ga ik helemaal uit mijn dak. Tijdens de uitvoering sta ik op de achtergrond tussen de coulissen en speel in mijn hoofd de musical mee. Niemand weet het, maar ik ken alle rollen en alle teksten uit mijn hoofd.

Een paar dagen later op school vraagt Meester aan de klas om een opstel te schrijven over een zelfgekozen onderwerp. De drie leukste opstellen leest hij voor. Ik weet dat wat ik ook schrijf, mijn opstel natuurlijk nooit voorgelezen wordt. Ik besluit een fantasieverhaal te schrijven over een musical op zolder. Thuis zegt mijn vader: “Haha.. je had best iets leuks geschreven, maar ik kon dat van jou natuurlijk niet voorlezen, dat begrijp je wel”.

Ja natuurlijk begreep ik dat.

Schrijver: Lone Wills, 30 juni 2015


Geplaatst in de categorie: muziek

3.5 met 4 stemmen 361



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
30 juni 2015
Je was als kind al hoogbegaafd en je sarrende vader bleef je maar kleineren en in een benauwd harnas proppen. Hij dacht absoluut niet aan jouw welzijn, maar oogklepkijkend aan zijn positie als heer en meester.
Misschien kan je dat fantasieverhaal op de verhalenrubriek plaatsen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)