Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

The Scientology Church, Flunk!

Zesendertig uur na Kelly zit ik op mijn top van ziektegradatie. Nu nog vijf dagen lang een hel door, daar waar een tikkende klok tergend langzaam loopt. Elke dag leek een jaar, elk uur een week, elke minuut een dag en elke seconde een uur. Non-stop speelt er een liedje door mijn kop, soms huilende soms smekende neuriede ik het mee: 
 
Thirtysix hours growing in pain
wish I was a baby, complete me again.
Oh lord I ll be a good boy, please make me well
I do anything, to get me out of this hell.
Cold turkey has got me
on the run..
(J.Lennon) 
 
Met mijn reet vacuüm getrokken vastgeklemd in een emmer; de wc leek oneindig ver en onbereikbaar vanwege de uitdroging door de diarree en van oververmoeidheid daar ik vijf dagen niet geslapen, gegeten of gedronken had. Met mijn kop in een andere emmer zat ik letterlijk honderdtwintig uur te schijten en te kotsen tegelijk. Pijnlijke zaak hoor met een lege maag, slechts een zwarte kleur braaksel gemengd met bubbelend gal wat brandde en waarschijnlijk ook smaakte als accuzuur. Om tussen deze 'vermakelijkheden' even op bed neer te ploffen en naar adem te happen, uiteraard wel met mijn gezicht in de emmer waardoor als de druk iets te groot was voor de afstand bodem emmer en neus alles terugketste in mijn gezicht en haar.
Ik wilde niemand meer zien, ook geen (om de) 'zesuur maatjes'! Wel werd ik verplicht de flessen Sprite onder toezicht met zeer kleine nipjes op te drinken daar ik anders het loodje had gelegd en werd hier ieder uur op gecontroleerd of ik genoeg vocht tot mij nam. Zeer irritant als je toch niets binnen houdt.

Ik kan over deze zes dagen een compleet boek schrijven vol ellende maar daar heb ik nu even geen trek in. Ik kan dan wel Frans heten mijn Kafkiaanze vermogen heeft zijn beperkingen.
De zesde dag begint de pijn te stagneren en valt mij op tussen een spleetje, dat er ook nog zoiets als een blauwe hemel bestond. Wat was de lucht eigenlijk fantastisch mooi. Zeker als het zonnetje schijnt. Van die simpele dingen zie je niet als je gebruikt en zeker niet tijdens het afkicken. Heb je wel iets anders aan je hoofd. Een emmer bijvoorbeeld. Ik moet mijn handen voor mijn ogen houden als ik de gordijntjes open vanwege het felle zonlicht dat in mijn zeer kleine pupillen valt, die je nou eenmaal krijgt van opiaten. Dat duurt ook gewoon een half jaar voordat dat bijgesteld is. Zonnebril op dus.

Ik wilde naar buiten al kon ik bijna niet op mijn benen staan. Had ik mijn grote mond maar gehouden want nu liep ik mee in een wandeling die ook gelijk een oefening was voor autoradiodieven. We moesten vlak langs de auto's lopen en je mocht niet naar de auto kijken en zeker niet in de auto's. Deed je dat wel dan hoorde je de leiding 'Flunk!' roepen en kreeg je een aantekening voor een dropping van vijf kilometer. Ik was doodziek, zij sleepten mij door de wandeling heen. Ik kon het echter niet laten, het was een automatisme geworden de auto's te checken. Dat komt hierdoor, als je simpelweg te mager en of te smerig bent om uit winkels te stelen omdat ze je eenvoudig niet meer binnen laten of omdat ze je kennen al heb je dan de winkelcentrums van Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen en Maassluis afgewisseld, je gaat gewoon opvallen na een jaar of vijftien. Dan ben je ook nog eens te zwak om in te breken, dus bleef er nog maar een ding over, autoradio's. Lager kan een junkie niet zakken. Ja, je reet verkopen. Of pijppies blazen. Maar daar heb ik altijd voor gepast. Mensen en God vergeef me, mijn enige weerwoord is dat het gelukkig minstens vijfentwintig jaar geleden was.

Ik had aan het einde van de wandeling voor vijfenzestig kilometer aan droppings staan. Die ik wel in gedeeltes mocht doen. Toch aardig van ze gezien mijn conditie. Ik besefte dat ik nog geluk had dat ik een zonnebril droeg anders had ik wel duizend kilometer 'verdiend'. Na einde oefening komen we gelukkig weer aan op de Zutphense weg en ben blij als ik het pand zie staan, ik was verrot en ging zo snel mogelijk liggen. Na tien minuten word ik uit mijn eerste slaap sinds zes dagen gehaald.

Schrijver: Franciscus Borst, 15 februari 2016


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.5 met 4 stemmen 146



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Franciscus Borst
Datum:
19 februari 2016
Dank voor uw begrip Heer Hettema, dat is ook precies waar ik naar toe wil. Ondanks dat zij vroeger zeer veel misdaad en leed hebben veroorzaakt tegenwoordig is dat zeker 80 misschien wel 90% minder (automatisering) Het blijven mensen die zeer zeker gevoel hebben waarschijnlijk teveel waardoor het af en toe verdoving nodig heeft. Laat het volk zich nu maar zo druk maken voor een aankomende Sharia in onze straten met het kabaal van vroeger tegenover de verslaafden, dat is veel belangrijker hedendaags. Nogmaals dank!
Naam:
Ton Hettema
Datum:
18 februari 2016
dat geeft een voelbare impressie
van wat zich binnenin een junkie afspeelt
waar je (ik) als buitenstaander geen
sjoege, geen flauwe notie van hebt
wel belangrijk om aan de brave burger
te vertellen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)