Afscheid nemen bestaat niet? Echt wel!
Op veel kaarten en in liedjes tegenwoordig ten gehore gebracht staat: afscheid nemen bestaat niet, nou ik verzeker je, dat bestaat gewoon wel en dat het ook nog eens verrekte pijn doet, ook dat kan ik je verzekeren. Op jonge leeftijd afscheid nemen van een dierbare deed toen pijn, maar niet zoveel pijn als wanneer je je allerbeste vriendin verliest.
Ook niet met je allerbeste vriend, dat doet pijn, afscheid nemen bestaat niet, natuurlijk bestaat het wel. Ze zeggen in de mortuariums toch niet voor niks: U kunt nu even afscheid nemen? Daar bedoelen ze toch de dode mee, toch niet de zaal en de bloemen? En als je in het ziekenhuis ligt en de zoemer voor bezoek gaat: wilt U afscheid nemen, dat bestaat ook nietwaar?
Dat afscheid nemen dus bestaat, daar zijn we dan wel uit, maar dat afscheid nemen pijn doet, dat is iets wat je niet moet onderschatten. Pijn, vanwege een afscheid wat voorgoed genomen wordt, dat doet pijn, heel veel pijn. Een dierbare zien sterven, afscheid nemen van het aardse, de ogen sluiten, pijn, pijn, alsof er een dolk door je hart, nee niet alleen je hart, je ziel, je lijf trekt als een vuurpijl die blijft hangen in die bekende brok in je keel.
Natuurlijk zijn er mensen die het goed kunnen verbergen, die de brok wegslikken, die er geen noemenswaardige moeite mee hebben het afscheid te moeten nemen en weten dat de persoon nooit meer naar je lacht, nooit meer naar je belt, nooit meer die kleffe zoen geeft maar ook: wanneer het om de belangrijkste persoon gaat die je alles kon toevertrouwen, dat, jawel dat ben je kwijt.
Afscheid nemen bestaat wel en verdomd, ik haat het, ik wil het niet, ik hoef het niet want het doet pijn en weet je:
ik háát, net als het nemen van afscheid.
Geplaatst in de categorie: afscheid