Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

De laatste droom van Goliath

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde.
Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over de zoektocht naar het mysterie van het hart, had me aan het nadenken gezet over mezelf en mijn verhouding tot andere mensen in de wereld. Ik was wat minder angstig en onzeker omdat ik de dosering van mijn medicatie had verhoogd.

Ik had twee mappen met boomtekeningen klaar liggen om te scannen met de scanner die van mijn vader was geweest en die hij vijf maanden voor zijn dood had gekocht. Met die nieuwe boomtekeningen had ik weer nieuwe plaatjes voor Facebook vriendinnen, die vaak de hele dag achter de computer zaten om de eenzaamheid te verdrijven.

Nog steeds had ik Goliath van de datingsite niet uit mijn gedachten kunnen verbannen. Door mij te negeren, maar me niet te verwijderen van de chatpagina, bleef hij met zijn lege ogen naar me staren en moest ik het geheim van zijn ontboezemingen als een dierbare man dragen.

Ik lag in mijn bed en viel in slaap. Het was al diep in de nacht toen de droomwereld me meesleurde naar het moeras van de vereenzaamde liefde. Een vreemde droom, omdat ik droomde dat Goliath een intense laatste droom had, terwijl hij aan mijn aandachtig lijf dacht en zijn licht over mijn ego liet schijnen. Ik was de dauwdruppel die hij zag in het ochtendlicht, maar ik was onzeker en ik wist niet wat mijn grenzen waren.

Wellicht had hij alsnog mijn profieltekst gelezen op de datingsite en was hij geschrokken van de tekstregel over intellectuele bagage en oprechte intimiteit.
Hij kwam om me heen staan, terwijl ik naakt en alleen was en pril in mijn gedachten. Ik voelde zijn lengte, twintig centimeter groter dan ik. Ik bemerkte zijn hoogmoed, hij keek op mij neer, en ik herkende zijn timing, hij vloog altijd op dezelfde tijden binnen op de chatpagina. Ik voelde zijn priemende blauwe ogen, hij had heldere weemoedige blauwe ogen. Het groene lampje flikkerde als een dwaze draak.
Ik werd bezweet door emoties wakker en besloot de computer aan te zetten om de chatpagina van de datingsite te controleren.

Er was een nieuwe manspersoon komen binnenvliegen. Een achtentwintigjarige fruitteler die nog in de kast zat en biseksueel was, en mij een voorstel deed voor vriendschap en meer, waarmee hij bedoelde, dat hij seks met mij wilde hebben, discreet omdat hij nog in de kast zat. Dat alles in de context van een vriendschap met persoonlijke voordelen.
Ik antwoordde voorzichtig: “Misschien”, waarna zijn belangstelling als snel afvlakte en hij zonder te antwoorden waarschijnlijk met een andere man zat te chatten die wel meteen had toegehapt op zijn voorstel om zijn seks te regelen.

Ik had er inmiddels mijn buik vol van en besloot zowel Goliath als hem te confronteren met hun hypocriete gedrag.
Ik moest voortaan mijn grenzen aangeven, ik was Bjarne, een mens met een ziel en een hart, geen lustobject voor mensen met een emotionele armoede, die nog in de kast zaten, en dachten dat oudere biseksuele homo's wel zin in “discrete” seks zouden hebben.

Ik moest die ochtend de straat op, er was een kerstboom op de weg gewaaid. Ik sleurde de boom terug de stoep op en liep weer terug naar mijn woning.

De scanner begon te haperen, het duurde steeds langer voordat ik de volgende boomtekening op mijn computer kon zetten. Het was buiten een grauwe dag en de bomen van de straat zagen er troosteloos uit in hun eenvoudige taal van het leven.

Nog altijd had ik geen antwoord gekregen van de jonge verleider die me had verteld over mijn schattige glimlach en ik vroeg me af of het misschien toch een spelletje was geweest om mensen zoals mij uit de tent te lokken. Ik nam het zekere voor het onzekere en schreef een Engelstalige toevoeging aan mijn eerder korte mailtje om te laten merken dat ik serieuze interesse had om hem beter te leren kennen. Hij had een mooi sprekend open gezicht en gaf mij de indruk van een strijdbare homo die stond voor wat hij vond.

“Hallo F A,

Woon je in Amsterdam of ben je er alleen op vakantie?
Ik heb echt belangstelling voor wie je bent als persoon, geest en ziel.
Ik vind het leuk om je beter te leren kennen, voor vriendschap.
Ik ben een schrijver en ik schrijf gedichten over de liefde en andere zaken.

Groetjes, Bjarne”

Het stelde niet veel voor, omdat mijn Engels slechts beperkt was, maar het was toch een laatste poging om de hoop die ik had enig gewicht te laten hebben.

Ik kwam in de late middag weer terug naar de getekende bomen, ze hadden mij een andere taal doen spreken.
Mijn Facebook vriendinnen waren dol op mijn boomtekeningen. Ze zagen er altijd iets anders in dan ik zelf deed. Ik probeerde de taal van de bomen te leren kennen. Het waaide in mijn hoofd.

Op straat liepen mensen naar huis.
Het was avond toen het antwoord van de jonge verleider A. kwam. Twintig minuten na negen uur. Een beleefd warm geschreven antwoord in het Engels. Een jonge man met goed werkende hersens en een mooie romantische kijk op het leven en de liefde.
We waren naar hetzelfde op zoek. Ik kreeg een heel apart gevoel van binnen en zelfs het schatje waarmee hij zijn bericht was begonnen kreeg plotseling een geheel andere lading.

“Dag laatste droom en Goliath, dag blonde fruitteler, ik ben op weg naar iets nieuws, en jullie zijn weg uit mijn levensdroom”, fluisterde ik met mijn hart op het zuchtend landschap, terwijl ik besefte dat dit misschien wel laatste woorden uit mijn Bjarne-verhalen serie konden zijn.
Ik moest afscheid nemen van mijn lezers, het leven had voortaan iets anders voor mij in petto.

Schrijver: Bjarne Gosse, 6 januari 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 5 stemmen 91



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)