Taal van de zomer 22
Op school had de tuinderszoon Arthur de aardrijkskundeles verstoord. Maar hij was zelfs populair bij de leraren, dus hij kwam er mee weg. Wat Bjarne irriteerde was dat hij steeds Trudy probeerde te versieren, terwijl iedereen wist dat Trudy met Willem ging.
Met bewondering zag Bjarne het allemaal aan hoe Arthur met zijn charmante sociale vaardigheden zich uit de meest kriebelende sociale situaties wist te redden. Hij had gelijk. Trudy was een leuke meid.
De beeldschone Emma Petronella daagde de introverte jongeling Bjarne uit. Ze wist hem in grote verrukking te brengen. Niet voor een keer, nee, voor vaker, met vaak lange tussenpozen.
Het was dikwijls moeilijk om teder te blijven want ze verlangde zoveel dingen tegelijk. Het was beestachtig geil en vol met passie. Ze lieten elkaar de uitersten van het beminnen zien. Het was de taal van de zomer die vloeiend werd gesproken, naar elkaar, niemand anders wist ervan.
Het vreemde was dat Bjarne er met niemand over durfde te praten. Ik kreeg van Peter het gevoel dat hij het alleen maar grappig vond en de rest van de wereld zou waarschijnlijk meteen een oordeel klaar hebben liggen. Een jongeman met een rijpe vrouw, de vooroordelen lagen voor het oprapen.
De jeugdige Bjarne besloot zich meer toe te leggen op zijn hobby’s, die voor hem belangrijk waren.
In het schilderen vond hij niet hetgeen hij wel in het schrijven van gedichten kon vinden.
Bjarne Gosse was weliswaar een beginnende dichter, met nog nauwelijks ervaring, maar door het spel met de woorden vond hij nieuwe openingen in zijn gedachten. Het gedichten schrijven kon een mens veranderen.
Bjarne las de hersenspinsels van andere schrijvers, het werd een spiegel voor zijn gedachten. Hij leerde dat mensen het oneens met elkaar konden zijn, maar toch hetzelfde doel voor ogen hadden. Bjarne mengde zich niet in de discussies. In het café werd hij uitgelachen omdat hij een bier drinkende punker was. Bjarne gaf al zijn energie aan de liefde voor zijn hospita, en dat was ook wel nodig want ze was onverzadigbaar.
Ze hadden nog steeds geen echt gesprek gehad over hun situatie. Op een bepaalde manier kreeg de donkerblonde Bjarne het gevoel dat wanneer hij niet aan haar behoefte zou voldoen, ze hem misschien op straat zou zetten. Ze had hem geknecht aan haar begeerte. Slaaf van de liefde was hij geworden, de jeugdige Bjarne.
Met Peter had hij ook nog niet gesproken. Hij had Bjarne een nieuwe liefdesbrief gestuurd. Er stonden details in die Bjarne liever niet had gelezen. Zijn begeerte en de manier waarop hij daar over schreef overrompelden Bjarne, door de nadruk die hij legde op de rolverdeling in bed.
Bjarne hoopte met hem dat deze dwaze verliefdheid van hem voor Bjarne spoedig voorbij zou gaan en hij Bjarne niet meer van die amoureuze brieven zou schrijven.
Hij vond de relatie van Bjarne met lieve Emma iets om te lachen en ondertussen geneerde hij zich er niet meer voor om zichzelf steeds meer aan Bjarne op te dringen, die succesvolle Peter, de jonge kunstenaar.
Liefde die Bjarne veiligheid had moeten brengen, zorgde steeds meer voor vervreemding. Er werd aan hem getrokken door een zwoele vrouw en door een zwoele man. Een succesvolle kunstenaar die gewend was om zijn zin te krijgen.
Soms verscheurde het Bjarne en kon hij zich nog maar moeilijk op zijn leerstof voor school concentreren. Hij probeerde gedichten te schrijven over die vervreemding.
De warmte van de lust en de koude van de eenzaamheid
wanneer zijn lieve Emma weer op zakenreis was. Deze situatie kon niet blijven bestaan. Bjarne Gosse moest er met iemand over gaan praten. Hij kreeg steeds meer het gevoel dat hij zichzelf flink in de nesten had gewerkt. Alsof er geen weg terug meer was en doorgaan te moeilijk om vol te houden.
Bjarne Gosse begon aan het tweede deel van zijn korte verhaal. Tijger van de neveldroom.
Het enige waar hij rustig van werd was de inspiratie die hij in zijn hobby’s vond.
Dan verdwenen de onzichtbare mensen voor even uit zijn jeugdige hoofd.
In het schilderen vond hij wel iets dat hij in het schrijven van gedichten niet kon vinden. Een vrije expressie die niet in woorden was uit te drukken.
De belangrijke momenten om de onzichtbare mensen te vergeten.
Maar Bjarne Gosse schilderde niet om indruk te maken, het was meer een belevenis voor zichzelf wanneer hij er mee bezig was. Hij wilde geen indruk maken op Christiaan Buurtveen, de bekende mensen schilder, en Bjarne wilde ook geen indruk maken op Peter Halm, de bekende abstracte dieren schilder, die verliefd op hem was en dat op een opdringerige manier liet merken door Bjarne passionele brieven te schrijven.
Bjarne wilde zichzelf verrassen met abstracte vormen die als een kleuren bende kwamen opborrelen uit de diepste ellende van zijn ziel. Vaak werd het niets, maar soms zag hij er wat in en maakte hij een vervolg.
Bjarne piekerde te veel.
Misschien kwam het door de indrukken uit zijn jeugd, dat hij door de liefde vervreemde.
Zijn ouders hadden nooit genegenheid naar elkaar getoond. Nooit had hij ze elkaar een zoen zien geven of elkaars hand vast zien houden. Geen knuffels of zelfs maar een streling door het haar.
Ze leefden in de vrijheid van de natuur, maar in huis was er altijd sprake van spanningen geweest. Hij was vaak bang als kind.
Bang en eenzaam. Omdat hij dacht dat er niemand van hem kon houden.
De jeugdige Bjarne durfde zich niet te binden, zelfs niet aan zijn hospita. Zijn emoties hadden hem meegesleept in een rivierdelta van gevoelens. Hij verlangde naar een ander leven. Hij vroeg zich af waarom Peter verliefd op hem was. Hij vroeg zich af waarom hij geen nee kon zeggen tegen Emma Petronella.
Opnieuw klom de zon naar de helderste hemel om voor hoge temperaturen te zorgen, er stond geen zuchtje wind.
31 mei 2021
Geplaatst in de categorie: vriendschap
zomer
135
Geef je reactie op deze inzending: