Oktober 1983 5

“Eerst zien en dan geloven!” De stem van Anita klonk helder en duidelijk. Hoe ze op het verjaardagsfeestje van Bjarne terecht was gekomen, wist ze niet meer. Maar het was goed dat ze er was, ze bracht gezelligheid mee, met haar goedgemutste opmerkingen. Ze was in een gesprek gewikkeld met Maarten, die zich goed leek te vermaken op het feest.

Bjarne was druk aan praten met Edith, die hem een kamerplant had cadeau gedaan. Een sanseveria,
in de volksmond ook wel vrouwentong genoemd. De verzorging was eenvoudig, Bjarne luisterde, maar hij dacht op zijn verjaardag aan andere zaken. Hij keek naar Arthur die met ontbloot bovenlichaam de drankjes verzorgde.

Edith liep richting Anita, toen Bjarne een nieuw drankje ging halen. Op dat moment kwam Kees Broodakker de feestzaal binnen. Goed gekleed in een vlotte outfit. In opperbeste stemming en met een prachtig cadeau voor Bjarne bij zich. Het boek “Op weg naar het einde” van de schrijver Gerard Reve. Want hij wist dat Bjarne zo van “De avonden” had genoten.

Bjarne schrok toen hij Kees in zijn ooghoeken zag. Hij zag er aantrekkelijk uit in zijn hedendaagse outfit. Bjarne zag onmiddellijk dat hij goedgemutst was. Hij nam het geschenk dankbaar in ontvangst. Het bleef bij formele beleefdheden, maar in zijn diepste binnenste was Bjarne verheugd dat Kees op zijn verjaardag verscheen.

Anita probeerde Edith uit te leggen waarom het eerst zien en dan geloven was, terwijl Edith het graag over de sanseveria wilde hebben, omdat het een plant was, die graag in de slaapkamer verbleef, vanwege het vermogen om in de nacht zuurstof aan te maken. Anita was opgetogen, ze dacht dat Edith haar begreep, terwijl ze gewoon langs elkaar heen praatten.

Bjarne verwees Kees naar Arthur. “Daar bij die Tarzan kun je een drankje halen Kees”
Kees knikte begrijpend en liep naar de bar waar Arthur voor de drankjes zorgde.
Bjarne legde “Op weg naar het einde” bij de andere geschenken en stortte zich met volle teugen op het feest.

De in het leer geklede schrijver Jan Boter kwam op hem afgelopen. Hij had een sigaret in zijn hand, niet de eerste die late middag. De zaal begon rokerig te worden. Anita vroeg of de buitendeuren open konden. Nog voordat Jan Boter bij Bjarne arriveerde. Een gevoel van dankbaarheid vervulde Bjarne. Wie was deze man, die dit feest had mogelijk gemaakt.

Met veel bombarie arriveerde Joop van Teil in de zaal. Iedereen moest er kennelijk notie van nemen dat hij gearriveerd was/ Hij had niet eens een cadeau bij zich, alleen een sixpack van zijn favoriete Ierse bier, zodat hij zichzelf die avond kon voorzien. Jan Boter ging onmiddellijk naar zijn bevriende collega, hij was kennelijk vergeten dat hij onderweg was naar de jarige Bjarne.

Anita was blij dat er wat verse lucht de feestzaal binnenstroomde. Naarmate de avond naderde kwamen er meer mannen die rookten. Dan was het toch fijn dat zij hen naar de openstaande deuren kon verwijzen. Edith probeerde het bij iemand anders met haar vrouwentongen. Ze vond bij Jaap een gewillig oor. Jaap hield van kamerplanten en hij vond Edith aantrekkelijk.

“Eerst zien en dan geloven!” De stem van Anita klonk helder en duidelijk. Ze had weer iemand anders gevonden voor haar heldere theorieën. Bjarne besloot een praatje met Kees aan te gaan.
Maar Kees was nergens te vinden. Hij had kennelijk de zaal weer verlaten, onopvallend, zonder iets te zeggen.
Eindelijk hadden Jan Boter en Joop van Teil een zinnig gesprek met elkaar. Ze hadden elkaar maanden niet gesproken. Het gesprek kwam al snel op de grote afwezige, Emma Petronella, die in haar lievelingsstad Parijs verbleef.

Bjarne zag dat ook de barman Arthur was verdwenen en dat de gasten uit de onbeheerde bar zelf de drankjes pakten. Hij liet het zo maar gaan, kennelijk hoorde dat bij de organisatie. Opnieuw klonk er een lied van David Bowie door de zaal. Gerard Vroeg kreeg de eerste mensen aan het dansen.
Trudy, Jaap, Anita, en Edith bewogen zwierig over de geïmproviseerde dansvloer in het midden van de zaal. Alex Huppelrat keek met een glas wijn in zijn handen naar de bewegende mensen. Hij was blij dat Bjarne even een praatje met hem kwam maken.
“Is het nog wat geworden met dan onderzoek Alex?’ vroeg Bjarne nieuwsgierig, zonder de bedoeling om een lang gesprek aan te gaan. Maar Alex was een handige prater, hij wist de aandacht van de jarige Bjarne toen minuten vast te houden. Het was fijn dat het allemaal niet voor niets was geweest, zoveel was Bjarne wel wijzer geworden, toen hij zag dat Kees de zaal weer betrad.
Kennelijk was hij even weggeweest, hij had nu gezelschap van Paulus uit Breda. Ze waren druk aan het praten en vroegen Bjarne om een drankje. Bjarne gaf ze twee flesjes van de kostbare Franse cider die Jan Boter uit Frankrijk had laten komen. Ze reageerden allebei enthousiast en liepen toen naar de hoek van de zaal om daar op een bank plaats te nemen.

Eindelijk had Jan Boter de jarige Bjarne gevonden. “Gefeliciteerd kerel, het begint aardig vol te stromen. Ik hoop dat je het naar je zin hebt.” “Ja, het is geweldig, wat een mooie ruimte en leuke mensen”, antwoordde Bjarne enthousiast terwijl hij voor zichzelf en Jan Boter een glas cider inschonk.
“Luister Bjarne, ik heb zojuist met Joop van Teil gesproken en hij heeft belangstelling voor het werk “Jongen telt snaren” dat Peter naar aanleiding van jouw werk heeft geschilderd. Als de deal doorgaat krijgen Peter en jij ieder de helft van het geld. Wat vind je daarvan?”
Bjarne had een brok in zijn keel, die hij wegspoelde met de cider.
“Ja, maar het is toch door Peter geschilderd?”
“Ja, klopt Bjarne, maar hij heeft de inspiratie uit jouw werk gehaald.”
“Ja als Peter daarmee akkoord gaat vind ik dat ook leuk”, antwoordde Bjarne.
“Ik heb het er al met Peter over gehad. Hij vindt het prima!”
“Leuk”. Bjarne liet een bevrijdende glimlach zien. Jan was onderweg naar Peter.

verjaardag feest schilderwerken drank

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 284