Zondag 9 juni 2024
Het was vroeg in de ochtend, Bjarne ontving een mailbericht van Belinda uit Maastricht.
Beste Bjarne,
Als ik het goed heb begrepen was het afgelopen donderdag de dag dat jouw schilderwerken werden opgehangen in het buurthuis in de Indische buurt in Amsterdam Oost. Het is heel goed dat je de verkoopprijzen hebt aangepast aan de wensen van de hedendaagse burgerij. Zij zijn niet allemaal gewend aan het spanningsveld tussen abstractie en figuratie zoals dat zo treffend in jouw schilderwerk tot uiting komt. Redelijke prijzen maken het werk toegankelijk voor mensen die anders nooit kunst zouden kopen. Het is vaak het moment om over de drempel te komen. Maar ach je weet het, ik ben een fan.
Ik zou graag in de toekomst iets willen ruilen, een werk van mij voor een werk van jou.
Het verhaal over het Troebel Water Collectief heb ik aandachtig gelezen. Het is iets wat je bij veel verenigingen ziet. Er wordt flink met de ellebogen gewerkt en er geldt in wezen gewoon de wet van de sterkste, terwijl ze tegelijkertijd voor een slachtofferrol kiezen, vanwege hun beperkingen en de barmhartige subsidiekraan.
Het is goed dat je er weg bent gegaan na alle afschuwelijke misstanden met de handtastelijke voorzitter en zijn schunnige stalk-gedrag. Het lijkt me ook niets voor jou, rekening met mensen houden, die geen enkele rekening met jou houden. Je hebt jouw bijdrage geleverd, maar het sop was de kool niet waard door al die onzinnige conflicten met die mensen met een opgeblazen ego en ongekende verwarring.
Nu ben je weer een nieuwe weg in geslagen, na jaren van bittere emotionele armoede in de psychiatrie door die professionele schurken van Mentrum, die er alles aan hebben gedaan om jou onderuit te halen met hun achterbakse therapieën en beroepseisen. Er is veel veranderd in de wereld sindsdien, en ik heb het gevoel dat jij veel beter kunt relativeren dan heel dat zooitje beroepsverbeteraars en arrogante betweters.
Vertel me meer over wat je hebt gelezen over de holistische methode om het leven meer in balans te brengen. Jouw belangstelling voor dit soort zaken is voor mij onderdeel van jouw aantrekkingskracht. Op de foto’s die je stuurde zie je er veel gezonder uit dan een paar jaar geleden, toen de ellende van jouw gezicht was af te lezen.
Maak je trouwens nog weleens portretten? Het is een eeuwenoud thema in de beeldende kunst en een aantal van jouw portretten behoren zonder meer tot het sterkste werk wat je maakte.
Het is waar dat gezondheid niet alleen de afwezigheid van ziekte is, maar een toestand van volledige balans waarin lichaam en geest harmonieus functioneren. Ik heb altijd geloofd dat welzijn iets is dat we ontwikkelen door dagelijkse gewoontes, mindfulness en verbinding met onszelf. De vermelding van Ayurveda trok mijn aandacht, omdat ik, zoals je opmerkte, yoga beoefen en de twee nauw met elkaar verweven zijn.
De Ayurvedische benadering van gezondheid door balans – of dat nu via voeding, kruidenremedies of levensstijlkeuzes gebeurt – spreekt mij erg aan. Ik heb over drie dosha's gelezen: Vata, dat de beweging en de stroom van energie bestuurt; Pitta, dat verband houdt met de spijsvertering en transformatie; en Kapha, dat zorgt voor stabiliteit en immuniteit. Ik denk dat ik het meest resoneer met Vata, omdat ik vaak energieke en creatieve uitbarstingen ervaar. Soms heb ik echter ook moeite om mezelf te aarden, wat een klassieke Vata-eigenschap is. En jij? Heb je je ooit afgevraagd welke dosha bij jou dominant is?
Ik weet niet of het gaat lukken om aanstaande vrijdag naar de openingsbijeenkomst van de expositie te komen. Ik wens je natuurlijk veel succes en ik ben benieuwd naar het verhaal over de bijeenkomst.
Zoals altijd met tedere genegenheid,
jouw Belinda uit Maastricht.
Bjarne schrok van de hevigheid waarmee Belinda over de geestelijke hulpverlening van Mentrum schreef. Hij had er in een beschonken bui wel het een en ander over verteld, maar hij had zich nooit gerealiseerd wat de impact was op zijn omgeving toen hij zich inliet met deze beroepsmensen, die hem met waarschijnlijk goede bedoelingen hadden willen helpen.
Een chaotische casemanager en een narcistische psychologe, ze hadden hem met een overvloed aan denigrerende opmerkingen bijna klein gekregen. Kleiner dan hij al was, in de benepenheid van zijn geestesziekte, een persoonlijkheidsstoornis in het autistische spectrum, zoals dat in de moderne psychiatrie werd genoemd. De casemanager was een echte kenau, ze had haar dominantie niet te danken aan haar intelligentie. De psychologe was ongekend oppervlakkig voor iemand van haar beroepsgroep, met de wendingen van narcistisch positivisme. Alles wat krom was kon ze recht praten, zonder dat Bjarne werkelijk in de gaten had waarom dat was.
Belinda was een vriendin, ze hield meer van Bjarne dan hij zich bedenken kon, wellicht was ze daarom blind voor de andere kant van de medaille. Misschien had ze daarom niet in de gaten dat de eigenzinnigheid van Bjarne moeilijk te begeleiden was, door mensen die ongetwijfeld goede bedoelingen hadden gehad.
Feit bleef dat Bjarne onder het regime van de psychiater met de Donald Duck stem steeds neurotischer en onzekerder was geworden, met een bijna fatale depressie tot gevolg.
Bjarne Gosse had zichzelf na de periode in de psychiatrie weer opnieuw moeten terugvinden op zoek naar een betere balans tussen niet leuke dingen en de dingen die hij leuk vond. De correspondentie met Belinda gaf hem meer voldoening dan het hulpverlenersgedrag van mensen met nauwelijks culturele bagage.
Eindelijk had hij weer een expositie van vijf schilderwerken waar hij met hart en ziel aan had gewerkt. Een nieuwe weg naar de toekomst was ingeslagen.
Geplaatst in de categorie: welzijn
ggz
168
Geef je reactie op deze inzending: