Generaties
Als de mate waarin ik de man herkende die me opendeed bepalend was voor de mate waarin hij mij kon thuisbrengen dan zat het met mijn plannetje wel goed. Het is dat ik wist dat ik naast hem in de auto gezeten had, maar waar het zijn uiterlijk betrof, liet mijn geheugen me in de steek.
In zijn neutrale begroeting klonk alvast geen kennis door van ons gedeelde verleden waarbij hij me een lift had gegeven en ik hem had voorgesteld naar de Grietmarkt te komen waar ik een kraam zou bemannen. Daar had hij gehoor aan gegeven en een linosnede van me aangekocht. Hij herkende me niet meer als de maker. Het was natuurlijk ook alweer even geleden.
`Je komt het kunstwerk ophalen.'
Ik knikte. De man verdween in zijn riante huis aan de rand van Zeist. Binnen duidde veel kleurig speelgoed op een pril gezinsleven.
Verder ging mijn nieuwsgierigheid niet en kreeg daar ook niet de kans voor, want hij kwam alweer aangelopen met `Generaties', het ingelijste sluitstuk van de serie `Groei' die ik ooit had gemaakt in opdracht voor het vak grafiek aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Het had blijkbaar al klaar gelegen op het dressoir en was in afwachting van mijn komst alvast van de spijker gehaald of wat waarschijnlijker was, verstoft uit een lade gevist.
`Ik ben er wel blij mee. Ik vind het een mooie linosnede en de maker timmert flink aan de weg en verkoopt goed,' zette ik boud in.
De aspirant verkoper keek wat bedremmeld naar wat hij vasthield, vroeg zich af of hij iets over het hoofd gezien had bij wat hij jaren onder zijn hoede gehad had. Een lichte aarzeling bij de overdracht was waarneembaar, want wie geeft er graag iets uit handen waarvan de waarde achteraf een veelvoud blijkt van wat hij er voor kreeg?
Maar de overeenkomst stond als een huis. Ik had me erover verbaasd mijn eigen werk op Marktplaats tegen te komen en had meteen een bod uitgebracht dat neerkwam op ongeveer mijn verkoopprijs van destijds wat onmiddellijk door hem aanvaard was.
`O? Nou ja, het zij zo. Mij kon het bij nader inzien niet zo bekoren. Veel geluk ermee.'
Hij nam het geld in ontvangst en sloot de deur.
En zo vertrok ik tevreden met mijn aankoop naar huis, mijn liftgever van weleer confuus achterlatend, want wie wil zich voelen als de naïeve verkoper uit een aflevering van `Tussen Kunst en Kitsch' die door een lichtzinnig van de hand doen financieel achter het net vist wat valt af te lezen van het glunderende gezicht van de koper?
Zie ook: https://www.apartefact.nl
Schrijver: Albert Goudberg, 8 november 2025
casema.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: schilderkunst
linosnede
171
Geef je reactie op deze inzending: