Boulmane

Ik ben geen wereldreiziger, trok hoofdzakelijk door Europa, maar rijg in de toekomst wellicht nog een exotisch pareltje aan de ketting die nu bestaat uit grofweg drie exemplaren: trips naar Nepal, Curacao & Bonaire en Marokko.
Het eerste wat van Marokko is bijgebleven is de roodachtige aarde. Verspreid door het land lagen daarop de kazbah's als grote zandkastelen die bij mij een manie ontwikkelden; elk exemplaar moest uitgevlooid wat mijn toenmalige vriendin opzadelde met kazbahmoeheid. Verder was er de verrukking van gekoeld vers sinaasappelsap van verkopers die met een soort ijscokarretjes rondreden. Op weg naar Ouarzazate was er meer (rug)wind dan ik in Nederland ooit had meegemaakt en me naar mijn vriendin toekerend deed vragen of ze nog benzine in haar tank had. We gingen lijzig trappend voor de wind als brommers.
Klimmen in het Atlasgebergte ging tot zodanige hoogte dat landarbeiders ons eenmaal boven verwelkomden met applaus. Zij reed op een tot in de puntjes verzorgde fiets met een karrenvracht aan ervaring waaronder het doorkruisen van de outback in Australië in haar uppie. Ik kon daar niet tegenop, maar de tweedehands Gazelle die ze me lief cadeau gedaan had (en nog steeds in gebruik is), bracht me een heel eind en af en toe kon ik haar in een klim de loef afsteken.

Boulmane lag ook hoog. We kwamen vrij laat aan en na een simpel maal was de avond gevallen en werd het tijd op zoek te gaan naar een onderkomen.
Mijn vriendin kon met verstrengelde handen en ook nog eens ietwat gebukt tegenover een hoteleigenaar over een kamer de lof zingen alsof ze te doen had met een pasha die absolute onderwerping van zijn onderdanen eiste. Ik had altijd wat moeite met die overtrokken nederigheid. Het was ook niet zo handig, want leidde ertoe dat de mondhoeken van de hotelhouder bliksemsnel omhoog krulden: `kat in 't bakkie'.
Bij zakelijke transacties moet je alert zijn op gebreken; ik zag het behang dat in de hoek omkrulde of die kakkerlak wegschieten onder een plint. Nadat we de kamer hadden geboekt met de deur eenmaal dicht en de pasha verdwenen schoven de aanbiddende blinde vlekjes opzij en keerde het oordelend vermogen terug in haar blauwe irissen. Dan was het gemor vaak niet van de lucht en alles wat ik in eerste instantie al gezien had, werd onderschreven.

Daarom hebben we uiteindelijk afgesproken dat ik de bezichtiging van hotelkamers voor mijn rekening zou nemen, want wat beter in staat tot kritiek en stellen van eisen.
Maar zover was het nog niet en zaten we die avond in Boulmane in onze maag met een kamer die niet bleek te beschikken over warm water en moest er bakzeil gehaald worden.
Ik meldde bij de hoteleigenaren dat we toch maar van overnachting afzagen. Ze begeleidden ons naar buiten en keken ons na.
Ze leken wel weggelopen uit `Waiting for Godot' en waren als silhouetten sprookjesachtig vereeuwigd tegen de donkere nachtlucht van Boulmane met ogen die doortrokken waren van intense teleurstelling en die zo'n oorverdovend 'WAAROM?' uitstraalden dat ik met ze te doen kreeg wat me bijna mijn besluit had doen heroverwegen, maar een hete douche is wel erg fijn met het zweet van een bergetappe op je rug.
We belandden even verderop in een kamer die wel warm water had, maar vrij sfeerloos was in vergelijking met het onderkomen van de twee. Eigenlijk hadden we daar moeten blijven.

Zie ook: https://www.apartefact.nl

Schrijver: Albert Goudberg, 18 november 2025

othello2casema.nl

Biografie van deze schrijver

marokka atlasgebergte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12