Zondag 8 december 2024

De schade aan het boek van Gerrit Achterberg viel gelukkig mee. Het was een mooie gelegenheid geweest om weer eens een aantal van deze gedichten te lezen. Bjarne las in het begin van het boek dat het de tiende druk betrof uitgegeven in 1988. Op bladzijde 203 vond Bjarne het volgende gedicht.

Retrospectie

Het is misschien niet meer te zeggen,
waarom ik langzaamaan binnen uw ogen
veranderde van vreemde in bekende,
– bleef ik dezelfde onder uw vermogen? –
maar toen was ook uit liefde volgetogen
van kostbaarheid, om aan mij weg te schenken.
En sedert sta ik zingend afgewogen
tegen die kracht in haar begin en einde,
zoals ze door mijn lichaam ligt bewogen.

Schrijver: Gerrit Achterberg

Er zat een ezelsoor op de bladzijde. Dat was een duidelijk signaal dat het boek niet van Emma Petronella afkomstig was. Emma vervloekte ezelsoren als herinnering aan de juiste bladzijden.
Ze gaf de voorkeur aan luxe bladwijzers die ze met veel liefde tussen alle literaire bladzijden bewaarde. Het boek kwam waarschijnlijk toch van Trudy Mol. Zij maakte in het verleden wel gebruik van ezelsoren. Hoe zou het met haar gaan? Dacht ze nog wel eens aan Bjarne? Een ansichtkaart naar haar nieuwe adres in Haarlem, zou dat enige indruk maken?

Onderweg naar de brievenbus passeerde Bjarne een van de straatboekenkastjes in de Oosterparkbuurt. Hij zag een interessant boek over Griekse kunst staan, met tientallen afbeeldingen van oude Griekse kunst. Wat waren de Griekse beeldhouwers vakkundig. Er was veel waardevolle kunst bewaard gebleven. Veel beschadigd werk, maar zelfs met de beschadigingen bleef de menselijke expressie overtuigend zichtbaar. Bjarne herinnerde zich dat hij in het verleden, toen hij nog een jongeling was, een tijdlang gefascineerd was door deze gehavende beelden uit de oude klassieke tijden. De afbeeldingen in het boek werden dagenlang bestudeerd.

Met de kerstliederen wilde het niet echt lukken. Ze waren niet prettig om naar te luisteren, zo vroeg nog in december. Bjarne luisterde liever naar het innovatieve radioprogramma van Arnold Roodkop.

Tegen het einde van de middag belde Astrid. Ze was nog steeds vol enthousiasme over de resultaten van het eten bereiden in de airfryer. Of Bjarne zin in een portie boerenfriet had? In ruil voor een biertje uit de koelkast van Bjarne?

Er was een andere beschaving, een andere cultuur door de gedachtegangen van Bjarne geslopen.
De ontmoeting met deze andere wereld was als een frisse wind door de geheugenkamers van het brein van Bjarne komen waaien. Hij was zijn contacten met de Russische hosselaars langzaam aan het vergeten. Nu was het zaak om met de af en toekomende eenzaamheid om te gaan. Eenzaamheid was geen ziekte, het hoorde bij het leven. De meeste mensen hadden er wel eens last van.

De boerenfriet was inderdaad erg lekker. Astrid had haar eigenzinnige spraakwaterval weer meegenomen. Het combineerde op de een of andere manier buitengewoon goed met het bier.
Bjarne probeerde een gesprek over de dichter Achterberg te beginnen, maar Astrid gaf hem geen kans. Ze moest en zou haar gal spugen over de politieke leiders in de wereld en hun dwaze ideeën.
Uiteindelijk was Mark Rutte een robot van een andere planeet. In zijn mechanisme zat niets anders dan angst zaaien. Hij werd waarschijnlijk betaald door buitenaardse monsters. Ze hadden een menselijke robot naar de aarde gestuurd. Maar de robot bleek niet zo menselijk als het leek toen ze hem stuurden.

achterberg rutte 2024

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 55