Babyboomers blijven gulzig

De geboortegolf van na de Tweede Wereldoorlog oorlog is massaal aan het vroegpensioenen, weggereorganiseerd of helaas te krakkemikkig voor betaalde arbeid. Vrijwilligerswerk is dan de vrijplaats om risicoloos ambities voort te zetten. Of het biedt een boeiende plek om gemiste kansen in te halen. Begerig storten deze senioren zich in het vacuüm, dat de drukke generatie in de leeftijd van 25 tot 55 jaar noodgedwongen open laat. Dit door hun zware missies om werk en gezin in balans te krijgen of te houden.

Dit kost deze leeftijdsgroep wagonladingen tijd. Vrijwilligerswerk is daardoor onmogelijk, waardoor tal van verenigingen vaak draaien op vele ijverige 55- plussers. Nogal eens zijn het oudere mannen die vroeger leed in de loopbaan, mislukte kansen of gebrek aan leiderskwaliteiten, onbewust wensen goed te maken in vrijwillig bestuurswerk. Of na hun pensioen of vroegtijdig vertrek uit functies, hun hobby ‘ invloed uitoefenen’ willen vervolgen in onbetaald werk.

Niet zelden zie je grijze kuifjes zich achter tafels zetten om vroegere vergaderspelletjes onbekommerd te herhalen. Soms met dezelfde trucs en vliegenafvangerij die zij ooit in hun betaalde werk inzetten. Ooit falende managers kunnen zo vrijwilligers met bizarre opdrachten of onbereikbare doelen de gordijnen injagen. Dit alles onder de noemer van ‘daadkracht en doelmatigheid’, vóór de kredietcrisis nog succesfactoren. Gevolg kan zijn, dat vrijwilligers zich overspannen afmelden en haastig lid worden van leukere clubs. Gekker moet het natuurlijk dan niet worden.

Ook het populaire netwerken is voor hordes babyboomers de nieuwe invulling van hun legere agenda. Tijdens recepties, soms op klaarlichte dag, oreren zij met betaalde functionarissen op sleutelposities. In hun praatjes voelen zij de status prettig jeuken in hun slobberbroeken. Nooit is het voor deze categorie genieters genoeg. Een nederige vrijwilligersfunctie onbetaald uitoefenen is ongehoord. Gewoon doorgaan waar je betaald gebleven was. Met een welgedaan hoofd vol toegedichte levenservaring wegen versperren voor jongere generaties. Babyboomers gedragen zich vaak als Rupsjes Nooitgenoeg op het punt van macht en invloed.

Vorige week at ik een stukje biologische kip met de baas van een grote maatschappelijke organisatie. Ik zat naast hem aan tafel, door toeval. Vast en zeker ben je, zo vlak voor je prepensioen, gevraagd om straks zitting te nemen in talloze besturen, mompelde ik tussen een slok plat water en een vorkje kip in. ‘Dat wel, maar ik wil niets op dat gebied. Alsjeblieft in deze fase géén kopie van mijn loopbaan. Eindelijk wil ik ‘gewoon’ af en toe vrijwilligerswerk doen. Zien en voelen waar het werkelijk om gaat. Niks bestuur van de voedselbank. Maar wèl aan de lopende band staan om pakketten uit te delen.’ Van de hoestbui daarna kwam ik na tien minuten weer aardig bij.

babyboomers besturen besturen generaties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 10 stemmen 254