Inloggen
voeg je column toe

Columns

honden en poep

“Dat mens praat alleen maar met haar Chihuahua!” riepen de oude mensen in het bejaardentehuis, “Ze is gek.” Corrie hoorde het wel, maar gaf geen antwoord. Ze roddelden altijd over haar, daarom praatte ze alleen maar met Karel, haar bruine Chihuahua. Hij begreep haar tenminste, hij gaf geen antwoord. Als ze ging wandelen met Karel vertelde ze hem altijd hoe ze zich voelde, dan keek Karel haar heel begrijpend aan. Als ze ging eten, kon ze haar vork nooit vinden, ze kon namelijk niet zo goed zien. Dan wees Karel haar altijd de vork aan met zijn neusje. Elke dag wandelde ze uren met Karel in het park. Veel kinderen liepen haar voor de voeten. Ze vroegen vaak of ze Corrie mee konden helpen oversteken. Dan trok ze haar neus op en liep verder, niet al te snel, want dat was moeilijk voor haar. Maar snel genoeg.

De klok sloeg twee, wandeltijd. Na een flinke maaltijd naar binnen gewerkt te hebben stond ze op om Karel’s riempje te halen. Die bond ze snel vast. Naast haar hoorde ze een oud vrouwtje fluisteren: “Daar gaat ze weer met haar hond.”
Ze negeerde haar. De schuifdeuren zwaaiden open. Vlug liep ze erdoor. Karel gaf haar een –Dat doen ze nou altijd- blik. Corrie knikte. Linksaf liepen ze naar het park. Er liepen meer mensen met honden. Corrie maakte geen contact met de mensen eveneens als Karel met de andere honden. Ze botste tegen iets op. Het was het parkbankje, haar ogen waren er ook niet beter op geworden. “Moet ik u helpen lopen mevrouw?” zei een stem. Corrie schudde haar hoofd zonder het persoon aan te kijken en liep verder. Karel maakte krampachtige geluiden.
“Doe maar op het pad.” Fluisterde Corrie tegen het hondje. Ze hoorde Karel drukken. Hij blafte. Dat was een teken dat de boodschap gedaan was. Corrie knikte en raapte het bruine hondje op. Dacht ze. Op het andere ding stapte ze. Het maakte een zacht blafgeluidje. Corrie had het niet gehoord, ze liep verder. “Karel, wat is je vacht glibberig en je ruikt zo raar.”
Die avond werd er geklaagd over de stank uit de kamer van Corrie,
“Het stinkt zo naar poep” werd er gezegd.
De volgende dag werd er een hondje gevonden in het park, dood.

Schrijver: Merel Kuitert, 25 juni 2010


Geplaatst in de categorie: dieren

5.0 met 2 stemmen 149



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Guido Lesterhuis
Datum:
3 juni 2012
Leuk hoor :P

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)