Vergeet niet te lachen!
Zijn er dan zo weinig dingen, die we leuk vinden, zijn er dan zo weinig dingen waar we blij van worden, zijn er dan zo weinig te lachen dingen? Is er zo weinig te vertellen over dingen die ons doen glimlachen, neen toch zeker? Natuurlijk herdenken we de mensen die op deze dag, 10 jaar terug bij een misselijk makende aanslag het leven lieten, natuurlijk staan we stil bij die nare dingen, maar vergeten we niet een beetje, om te lachen, en te zien wat we nog wel hebben?
Oké, er lijkt weinig om te lachen en blij van te worden, maar als we allemaal bij de pakken neer gaan zitten ( en welke pakken dat precies zijn, tja dat weet ik ook 1 2 3 niet, maar stel nou dat er alleen maar over nare dingen gesproken wordt, dan wordt een mens toch depressief, dat moeten we toch niet willen? Natuurlijk is de wereld een zooitje, natuurlijk zitten er mensen zonder eten en drinken, natuurlijk vallen er bomen op treinen, natuurlijk is er sprake van wateroverlast, natuurlijk zijn we onvoorbereid de zomer ingegaan, een zomer die vergat, om zich van haar beste kant te laten zien en natuurlijk moeten we daarom volgend jaar maar naar het buitenland om daar een eventuele zon wel op te zoeken, om te huilen, maar moeten we daarom blijven janken?
Moeten we constant alleen maar praten over te weinig geld, te dure benzine, alles wat de hoogte inschiet en wat al niet meer? Dan heb ik het nog niet eens over datgene wat we straks met Prinsjesdag te horen krijgen, zal wel weer inboeten zijn, en al die mensen die zich te barsten hebben betaald aan hun pensioen, zijn ook hun inkomen niet zeker. Maar erom huilen of mopperen, heeft toch helemaal geen zin? We lossen er toch niks mee op? Dus is het dan niet beter, om ermee te stoppen erover te kankeren, mopperen over datgene waar je niks meer aan veranderen kunt, is een beter idee, dan vast blijven zitten in je depressie, want tja, dan moet je aan de pillen, gaat de eigen bijdrage weer omhoog en kunnen we ons daar weer druk over maken.
Toch? Er zijn toch zat dingen om te lachen, oké ook ik moet er even over nadenken, maar kom toch wel opeen paar leuke dingen, een droge dag, waarop ik al mijn was aan de lijn droog heb gekregen, en dat na een dag, dat de avond bol stond van de bliksem. Een uitje buiten, gewoon met de hond, droog naar buiten en ook droog terug. Een nieuwe buurvrouw die me een goede middag wenst en als klap op de vuurpijl win ik € 25. een lach breekt dan toch door?
Om nog niet te spreken over de slappe lach die ik kreeg toen mijn eega aannam dat er een beest op zijn arm zat, terwijl het mijn vinger was. Kun je nagaan hoe mijn vingers eruitzien? De schrikreactie staat me nog voor op het netvlies en tja als iemand schrikt, dan krijg ik dus de slappe lach, niks geen depressie, niks geen pillen, die slik ik al zat!
Maar een dag, met een randje, die moet je elke dag maken, een dag met een randje die komt niet vanzelf, een dag, waarop, al is het maar één keer, lachen, al is het voor de spiegel, dat is een dag, dat het niet uitmaakt, dat je bijna blut bent, dat is een dag, dat je blij bent, dat je lachen kunt, want een echte reden om alleen maar te mopperen, die zijn er talloos, het is alleen de kunst, om die talloze moppertoestanden, naast je neer te leggen, lachen en wel! En nu op naar de derde dinsdag, als met veel vertoon in de gouden koets, ons wordt verteld, dat we nog meer in moeten leveren, ach wat geeft het? Gewoon blijven lachen! Doe ik ook!
casema.nlGeplaatst in de categorie: humor
Lachen
146
Geef je reactie op deze inzending: