BLIND DATE IN HOLLAND

We zaten maar met zijn drieën bij De Multi-Vlaai. De namaakhaard brandde nog niet en ook de kaarsjes op de tafeltjes waren nog niet aangestoken. Het was er nog wat kil zo rond de klok van tien. Ik nam het voor lief, omdat mijn suikerspiegel om zoetigheid en een hete Cappuchino Large schreeuwde gewoon. Ik gaf vrijwel altijd gehoor aan die drang. Hij was sterker dan ik.
Twee tafeltjes verder zat een wat ouder stel. Ik schat van rond de zeventig. Hij zat met zijn ellebogen op tafel en leunde naar de vrouw tegenover hem, die ik wat afstandelijk vond. Ze deinsde ietwat terug namelijk. Hij was gekleed in een grijze broek en blauwe coltrui met daaroverheen een donkerblauw jack. Hij was wat aan de kleine kant, maar zag er verder niet onaardig uit, wat kalend dat wel.
Zij had haar rode jas met bont omzoomde capuchon over de rugleuning van haar stoel gehangen en droeg een zwarte lang broek met een lange wintertrui in gebroken wit eroverheen. Zij was wat forser om te zien, ze had nog geen grijze haren. Vermoedelijk verfde ze die. Ze keek ietwat teleurgesteld voor zich uit, terwijl hij nogal indringend op haar inpraatte. Omdat het zo stil was en nog vroeg, kon ik vrijwel alles verstaan wat hij zei.
‘Je begrijpt toch wel dat we zullen moeten uitkijken, hè?’
Over haar lieve gezicht buitelden allerlei emoties: verbazing, angst en ongeloof. Hij leek het
niet op te merken.
‘Een vriendin van mij,’ ging hij verder, ‘heeft zelfs een officiële logeerkamer in moeten richten voor als hij komt. Ook heeft ze altijd een gloednieuwe tandenborstel in een bekertje in de badkamer staan, voor als ze onverwacht willen controleren.’
Ik spitste mijn oren. Was dit wat ik dacht dat het was?
‘ Ik bedoel, ik kan soms overdag even bij je langskomen en dan is het nog uitkijken.’
Ik keek naar haar en concludeerde dat zij het zich allemaal heel anders had voorgesteld.
‘ Als ze erachter komen, zijn we allebei ons geld kwijt.’
De vrouw leek nu echt van haar stuk gebracht. Ze was te verbouwereerd om een woord uit te brengen.
‘Daarom heb ik ook hier afgesproken, want ze controleren hoor en verraaiers heb je overal.’
Zag ik het goed dat de ogen van de vrouw nu wel schoteltjes leken?
‘Je bent een lieve meid,’ ging hij verder ‘echt, maar ik zou zeggen laat het allemaal effetjes bezinken en dan bel ik je over een poosje om te vragen hoe je erover denkt.’
Voor hen stonden twee kleine koffiekopjes, een stuk taart had er blijkbaar niet afgekund.
Hij stond op en verliet de ruimte met een je hoort nog wel van mij.
Zij trok wat moedeloos haar jas aan en liep langzaam naar de rollator die voor de etalage van het etablissement stond geparkeerd. Ze straalde eenzaamheid uit toen ze haar weg vervolgde.
Triest, driewerf triest dacht ik. Zelfs voor je AOW-tje moet je je nog verantwoorden. Zelfs op je oude dag worden intimiteit en liefde afgestraft. Je word gekort in de Lage Landen waar we wonen.

Schrijver: Anneke Haasnoot, 27 oktober 2011

annekehaasnoothotmail.com

Biografie van deze schrijver

maatschappij liefde liefde regels

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 135