Oma en die oude rot vent

Oma was 81 jaar en verder in de straat woonde een man van 69 jaar, die werd door de jongelui behoorlijk getreiterd en oude lul genoemd. De jongens van tussen de 14 en 20 jaar wierpen vaak uitwerpselen tegen zijn raam en bonsden op zijn deur.

Als hij zich buiten waagde werd hij uitgedaagd en in zijn rug geduwd. Hij had zich laten inschrijven voor een aanleunwoning. Oude lul wilde niet meer tussen al dat 'gajes' wonen. Samen met oma was hij de enige Hollander. Er woonden mensen van zeven verschillende nationaliteiten.
De huizen hadden allemaal hun beste tijd gehad. Net als de twee oudjes. De rest van de buurt zal wel nooit aan een goede tijd toekomen. Daar zijn de autochtonen te kortzichtig voor. Waar deze mensen verbleven werd het een achterstandswijk genoemd. Foute naam! Binnen twintig jaar ziet heel Nederland er zo uit. Het is dus een voorbeeld voor de toekomst.

Waarom werd oude lul zo getreiterd en oma voorkomend behandeld? Het geheim is gewoon vriendelijkheid. Oma vroeg bijvoorbeeld met haar liefste glimlach: 'Heren mag dit oude mens even passeren?' Oude lul gromde alleen maar dat ze op moesten donderen.
De gevolgen van deze houding heb ik hier boven al beschreven.

Oma bakte het nog bruiner. Ze nodigde de belhamels uit om poffertjes te komen eten. De jongens mochten controleren, dat er geen ingrediënten in haar lekkernij verwerkt werden die de jongens van de een of andere god niet mochten eten. Het gevolg was dat oma bescherming genoot en de moeders van de jongens haar gastvrij te eten uitnodigden. Oma was niet iemand die alleen maar 'Hollandse pot' at. Met smaak verorberde zij voedsel uit alle windstreken.
Een goede investering die poffertjes en wat vriendelijkheid. De jongens blowden zelfs niet meer. Oma had immers gezegd dat het slecht was.
Als oma zich een dag niet vertoonde kwam er altijd iemand kijken. Ze had ruimhartig een sleutel aan een van de vrouwen gegeven.
Ze had geen zin in de wachtkamer voor de dood, zoals zij het verzorgingshuis noemde. Ze had het zo veel beter naar haar zin en er geen last van dat haar enige zoon naar Frankrijk was verhuisd omdat het hier zo'n zootje werd. Hij ging in een Hollandse enclave wonen op het Franse platteland en nam zijn verwende kinderen mee. Voor oma echter geen eenzaamheid. Zij had goede gastvrije buren.

Toen het 's winters zo glad was dat ze onmogelijk naar buiten kon gaf ze onbekommerd haar portemonnee mee aan een van de jongens, die deed boodschappen voor haar.
Oma had verstandig geredeneerd. Als ze me vermoorden wordt me een doodsstrijd bespaard. Ik wil gezellig leven of helemaal niet.
Reken er op dat het gezellig werd. Oude lul verkommerde eenzaam in zijn bejaardenwoning. In zijn huis wonen nu Angolezen. De mensen in de straat wezen hen er op dat vriendschap voor oma vereist was.
Ze leeft vast nog lang en gelukkig. Oude lul hebben ze al dood in bed gevonden.
Hartstilstand was de diagnose. Die van mij luidt domheid.