Vukelja zegt nee
Er bestaat geen betere smeekbede dan een smeekbede in het Kroatisch. Naar verluidt zou iemand van De Heilige Drievuldigheid deze taal beheersen. Van Lourdes tot Maria Bistrica, van Santiago de Compostela tot Scherpenzeel, van het Portugese Fatima tot het Bosnische Medjugorje, overal kennen geloofsgenoten dit genre : met een authentieke "molitva" beveelt de hulpbehoeftige zich nederig aan bij de bovenmenselijke wilskracht. Die vrijwillige overgave komt van pas als men in dienstverband staat tot de Nederlandse tafeltennisbond.
De heer Niko Vukelja weet dat als geen ander. Als er iemand in de sport rondloopt die kan meepraten over de relatie tussen Hopeloze Zaken & Schietgebedjes, dan is het deze Britse Kroaat die ons pingpong in augustus vaarwel zegt en bij Peter Engel en Judit Magos in Spanje een contract heeft getekend. Bijna twee jaar trok hij aan een dood borsalino-paard. Nu stelt hij de coach-kruk en zijn portie ter beschikking van de spreekwoordelijke fikkie. Zijn injecties vol Kroatische devotie mochten niet baten.
Het ging de mannencoach van tafeltennis-Oranje niet in de koude kleren zitten. Bij de parkeerplaats van Papendal zag ik, een paar maanden geleden al, dat Vukelja's holle oogkassen niet langer achter de glazen van een donkere bril te verbergen waren. Zijn bezorgde blik rimpelde snel en werd een thema-fascinatie voor Manfred Schillings die op de ETTU-expositie een chronologische fotostudie wijdt aan Vukelja's samengeperste lippen en gevouwen handen.
Het leek een geheim voordeel dat een pingpongfluisteraar ten faveure van Boris, Casper, Ewout, Jonah en Koen met zijn prevelementenrepertoire het opperwezen stand-by kon krijgen voor verlening van exclusieve assistentie. In het neurosentheater van het mondiale tafeltennis kunnen technische begeleiders een mentaal aspirientje goed gebruiken. Want nooit tevoren werden er zoveel Papendal-euro's gespendeerd aan zulke verbijsterend slechte resultaten, ook als men accepteert dat vakman Vukelja zich mocht blijven laven aan het tegenargument "een equipe-in-de-opbouwfase" aan te voeren.
Nikica wordt opgevolgd door een discipel uit het Strengheid-2-internaat, in weerwil van de droevige vaststelling dat Rigiditeit & Starheid geen aantoonbare progressie heeft opgeleverd. Het confronteert professionals slechts met de vraag in hoeverre ze zichzelf serieus blijven nemen. Er viel weinig eer te behalen aan jonge spelers die gebukt gaan onder een interne bonusconcurrentie die tot de kinderachtigste regimes in de sport behoort en curieuze situaties mogelijk maakt. Mocht deze rankingmethode voor het hele pingpongmoeras gelden, dan kan een impopulaire NTTB-criticus het in de gehanteerde systematiek alsnog tot lid van verdienste schoppen.
De schietgebedtheorie leek een optie. Ook de ultrasone smeekbede kent echter haar grenzen. "De" samenwerking tussen "de" partners was geruime tijd verdampt; het Kroatische dagblad Sportske Novosti bracht het bericht "Vukelja zegt nee tegen tulpenbond" en het is irrelevant of en door wie zijn ontslag werd aangeboden, ingediend, in scene gezet, opgedrongen of als fait accompli gepresenteerd.
De Bertelingconstructie raakt hiermee verder in het ongerede.
Bij modern tafeltennis eist snelheid steeds meer de hoofdrol voor zich op. De elf punten zijn al bereikt als tactische wijzigingen en een time-out nog overwogen worden. Intussen bedient de coach zijn camera, houdt water gereed en roept verwensingen die nog onbekend zijn bij de arbiters. Publieke kruistekens worden gesignaleerd, maar Smeken & Bidden heeft de overhand. Bij de armoedzaaiers en subsidiesnuivers van de failliete NTTB-boedel bood het surplus van 's werelds beste weesgegroeten geen soelaas. Een veeg teken
(wordt vervolgd)
Geplaatst in de categorie: sport
Column
182
Geef je reactie op deze inzending: