Inloggen
voeg je column toe

Columns

Wie zaait

Vandaag is het zover. Veel later dan in voorgaande jaren. En toch is dit het juiste moment. Tuinturf en siertuincompost liggen al op het balkon op mij te wachten. Ik haal alleen nog even een flinke bak vermiculiet uit de schuur en een stuk of wat plastic bloempotten. Ik scheur de zakken open en ik ga aan de slag.
In een wereld die razendsnel verandert, is het fijn nog wat vaste waarden te hebben. Met mijn handen in de aarde komt nog eens de afgelopen week voorbij. En dat was niet echt wat je noemt, een fijne. Ik ga helemaal in dit klusje op, ook al heb ik af en toe de tranen in mijn ogen. Wie zaait, zal oogsten.

Op weg naar de schuur kom ik W. tegen. Ook voor haar is het vandaag zover. Ik vertel haar dat ik laatst een haiku schreef over de blauwe druifjes in haar tuin. Dat ik de laatste jaren zo kan genieten van de kleine dingen. Dat ik verwonderd als een jongetje naar vergeet-mij-nietjes en viooltjes kan kijken. ‘Wat dicht bij je deur groeit, heb je het hardste nodig!’, zegt ze ineens. ‘Guldenroede is goed voor de afvoer van stoffen uit je lichaam en uit de klaproos wordt opium gewonnen’, gaat ze verder. Dit is de wijsheid van de generatie voor mij. Dit moet behouden blijven, sterker nog, dit moet verspreid worden!
Terwijl ik verder loop, herhaal ik zachtjes haar zin als een mantra: ‘wat dicht bij je deur groeit, heb je het hardste nodig.’ Als ik terugkom bij mijn eigen deur word ik slechts begroet door twee paardenbloemen. Ik weet dat deze bloemen sterk ontgiftend zijn. Toch maar snel eens proberen of het mij lukt hiervan die lekkere wijn te maken. Ik heb dat tenslotte nodig.

Wat is het vandaag toch een heerlijke dag geworden. De week is verwerkt. Grond onder de nagels en pikzwarte klauwen. In de natuur bezig zijn, doet wonderen. Ik zaai uiteindelijk rucola, eikenbladsla, prinsessenbonen en peultjes. Ik zoek maar niet op waar deze lekkernijen goed voor zijn. Tegen de tijd dat ik kan oogsten, zal ik ze vast hard nodig hebben.

In gedachten vraag ik mij af wat er voor de deur van het Witte Huis groeit of wat bij Mark Rutte bijvoorbeeld. En bij? Een glimlach verschijnt.

Schrijver: René Turk, 29 april 2013


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 3 stemmen 105



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)