Omdenken en de angst doorbreken
Vele mensen reageren vanuit hun eigen angst naar de andere mens. Zou je dat nu wel doen? Stel..., dat het niet goed gaat. Wat als....? Beren op de weg, ontmoediging.
Wat jammer dat mensen dit doen. Of als men vraagt hoe het met je gaat en je zegt goed; oh ja? Alsof dat niet kan. Als ik ja zeg dat men gelijk zegt; ja maar de laatste keer of toen ging het niet goed met je. Mensen, geen dag is hetzelfde en zelfs geen uur. De gemoedstoestand van een mens fluctueert naar gelang het moment waarin je bent. Werkomgeving, familieomgeving, vriendenomgeving, natuuromgeving, muziek enzovoorts hebben allen beïnvloeding in onze gemoedstoestand.In grote en kleine mate wel te verstaan.
En dat mag daar is niets mis mee. Kijk maar wanneer iemand boos aan de telefoon is en jij komt langs. Dan kun je met een vriendelijke bejegening iemand weer in een goed humeur krijgen of in ieder geval de aandacht er vandaan brengen. En zie, de persoon voelt zich anders.
Dat de boosheid later nog wat zal na sudderen is normaal. Verwerken; dingen een plekje geven. We zijn geen mechanische wezens met een aan en uit knop. Gelukkig maar.
Leren en verwerken in eigen tempo
Het is fijn om de dingen in het hier en nu te houden. Van daaruit kijk je verder. Achterom kijken is niemand mee gediend. Het belemmert je om vooruit te gaan. Af en toe mag het om dingen verder een plekje te geven en dan ga je weer verder. Soms sta je stil om in je op te nemen wat nodig is en dan ga je ook weer verder met datgene wat je aandacht nodig heeft.
Dingen ervaren, ondernemen is de enige manier om werkelijk te weten! Niet als je het klakkeloos van een ander aanneemt of het laat uit angst.
Sommige dingen die niet goed voor een mens zijn kunnen nodig zijn om inzicht in de werking van dingen in het leven te verduidelijken. Waarop je als persoon jezelf beter gaat begrijpen en daardoor een ander beter kan aanvoelen.
Heel veel mensen kunnen met de tijd dingen die niet goed voor ze zijn loslaten. Het is van belang dat het in hun eigen tijd en tempo gebeurd. En inzicht is een vereiste. Als dit er niet is zal het een zich voor het ander inruilen (verslavingsproblematiek bijvoorbeeld).
En alle leeftijdsfasen hebben groeimomenten. Sommige verzetten zich en die stranden dan in psychische problematiek en of verslavingen.
Hoe anders je pad ook zal zijn, tegen de gevestigde orde in, volg je hart. Alleen dit maakt dat je in je kracht kan zijn; in evenwicht. Het gaat niet zonder slag of stoot en kan best heel vermoeiend zijn maar het is het waard en het dient altijd een groter perspectief als het ten goede komt voor vele andere mensen. Vertrouwen dat je er mag zijn zoals je bent, veranderen en loslaten zijn nog niet zulke gemakkelijke opgaven in het leven.
Heb moed en houdt moed, ook als het water je tot de lippen staat of als je de soepballen om je heen ziet drijven. Praat met mensen die jou begrijpen. Stop niet met zoeken tot je gelijkgestemden tegenkomt die jou verder op je pad kunnen helpen. Hulpverleners die tegen jou ingaan en met het ego wel even willen veranderen, die passen niet bij jou. Of er ligt een taak om hen de ogen te openen hoe het anders kan.
Bewustzijnsverruiming
Bewustzijnsverruiming is nodig op grote schaal in de reguliere hulpverlening. Ze komen er bijna niet meer uit met de nieuwetijdskinderen die in al grotere getale geboren gaan worden. Deze kinderen hebben begeleiding nodig van mensen die hun in benadering enigszins kunnen begrijpen. Die weten wat het is om van alles te zien en voelen wat anderen niet zien. Hier kan geen verstandelijke beredenering tegenop.
We zijn al zo besmet geraakt als mensheid om in etiketjes te praten dat het eigenlijk niet meer als abnormaal wordt gezien. Wat is raar aan deze situatie; psychodiagnostisch onderzoek door psycholoog met zenuwtrekjes, test persoon op het aller-slechtste moment en vind dit heel normaal?
Wordt klakkeloos overgenomen door uitkerende instanties; wordt niet meer herzien enz. enz. Een mens is altijd in beweging; net als water, hoe klein de golfjes ook zijn; het beweegt. Dit is iets wat meer aan de orde zou moeten zijn in de hulpverlening. Niet het vastpinnen op het verleden en teveel graven in het verleden. Mensen worden steeds maar weer in de emoties van toen gezet; wat hebben ze daar aan in het hier en nu? Het verleden wordt vaak relevanter voor gedaan dan het is!
Help je de mens daar nu echt mee?
Mij inziens niet of miniem. Kijk naar de mogelijkheden in het nu en laat alles wat is geweest voor wat het was. Door zo te gaan graven hol je de mens uit naar een niveau waar die soms bijna niet meer uitkomt. Ver van het hier en nu!
Leren van elkaar, daar gaat het om. Uitwisselen. Heel veel hulpverleners kunnen heel veel leren van degene die ze begeleiden. Vaak komen die niet voor niets op hun pad. Helaas is het zo dat ze zich veelal boven de hulpvrager plaatsen en zo zelf niet datgene oppakken wat ze zelf dienen te leren van het geheel.
Niets is voor Niets!
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: filosofie
angst
262
Geef je reactie op deze inzending: