Inloggen
voeg je column toe

Columns

Vergissingen

Hoe kun je op het verkeerde been worden gezet, of wedden op het verkeerde paard? In dit specifieke geval gaat het om onze hond, een klein beestje een Yorkshire Terriër die al meer dan elf jaar onze hond is/ was. Geen jong beestje dus, maar tja, ze kunnen een heel mooie respectabele leeftijd halen van zeker zestien, zeventien op zijn minst.

Deze ging kwakkelen, maar ja, dat gingen beide baasjes ook: gezondheid van ons beiden liet niet toe dat we erg veel met hem deden, uitlaten was nog tot daaraan toe en daar waar vooral de baas het uitlaten voor zijn rekening nam, moest ik dus deze taak overnemen, omdat hij niet meer in staat is ver te lopen, mijn eega bedoel ik dan.

Op verschillende manieren ging het beestje aandacht trekken, op een manier die ons aan het denken zette en bij de jaarlijkse controle van onze dierenarts spuide ik al zijn minpunten op, natuurlijk was het niet allemaal kommer en kwel, maar spugen en plassen in huis was dat wel en zo kwam de diagnose op tafel, dat onze hond beginnend dement was.

Nou weten we allemaal dat dementie ook bij beesten voorkomt en dus was dit niet zo'n rare veronderstelling en gezien het feit dat dit proces hard kon gaan, bespraken we eventuele opties. Medicatie vond ik geen goed idee, volgens mij hadden we daar eerder mee moeten beginnen, maar toen kwam het gesprek op euthanasie, want eerlijk is eerlijk, als je de hele dag alleen nog maar loopt te mopperen op een beest dat misschien niet eens meer weet wat ie doet (misschien) is geen leuke dagindeling, zoveel is zeker.

Nou moet ik zeggen dat, als er iemand kwam, hij opleefde, om vervolgens als het weer stil werd in huis, in zijn mand te kruipen. Dan volgt vanzelf na een paar weken tobben en er met zijn tweetjes over te praten het besluit om dan de laatste stap maar te zetten, in de 1 e plaats voor het beestje, maar in de 2 e plaats ook voor ons, want het mopperen ging ook ons tegenstaan!

Tja, het beestje was goed, maar de dokter zei, dat we na het weekend moesten bellen, en tja, dan heb je een rot weekend, je bent bezig afscheid te nemen, het is het beste voor het beest, voor ons, kortom de enige oplossing? Tot er een berichtje binnenkomt van onze jongste dochter die weet in welk dilemma we zitten en altijd een hond gehad heeft. Nu heeft ze drie kinderen, dus een iets andere invulling, ook een baan als lerares en ook schoonzoon werkt!

Mam, zullen wij Wis nemen? En ik vraag dat mijn eega die reageert met: nee! Ik begin te praten en zeg, weet je, hij heeft hier niks, we zitten in een appartement, we zijn beiden niet in orde, en wie weet, is het goed voor het beest, baat het niet, schaden doet het zeker niet. Als er iets echt mis is dan blijkt dat vanzelf en dan gaat ie alsnog voor de laatste reis!

Hij gaat overstag en dochter krijgt te horen dat we het ermee eens zijn, stiekem ben ik opgelucht, want een dier in te laten slapen is een ware ramp, vind ik dan toch!
Op zondag komen ze hem halen, alles gaat mee en de hond (heeft vaak gelogeerd bij de kinderen) loopt kwispelstaartend mee, springt in de auto of ie nooit anders gedaan heeft.

Mijn eega wil even niks weten en middels Apps blijf ik op de hoogte van hoe het met hem gaat, hij doet het uitstekend, alleen eten is even nul, maar dat komt vanzelf wel goed. Spelen doet ie, hij komt met takken thuis, speelt met de jongste kleinzoon, die schatert als ze samen bezig zijn kortom, na veertien dagen kunnen we zeggen: hij is opgeknapt!

Bij ons sliep ie in, ging rare dingen doen om aandacht te trekken en te krijgen natuurlijk, want tja, ook negatieve aandacht is aandacht tenslotte. Hij kwam tekort en omdat ie dat op een nare manier liet blijken, dachten wij dat ie dementeerde, wat misschien een beetje speelt, maar nu zeker niet aan de orde is.

Hij is verhuisd, we missen hem aan de ene kant en aan de andere kant zit iemand dit te schrijven die wel zo opgelucht is dat het beestje niks mankeert, niet het laatste spuitje hoeft te krijgen maar niet in het minst ben ik blij met zo'n dochter en schoonzoon, die het misschien wel wisten, maar nooit zeiden en zorgden voor een perfecte oplossing!

Dank je wel.

Schrijver: An Terlouw, 26 september 2014


Geplaatst in de categorie: dieren

3.5 met 2 stemmen 83



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ingrid
Datum:
27 september 2014
Graag gedaan!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)