Inloggen
voeg je column toe

Columns

In het schrijfniveau vergist

Sinds ik met mijn speedboat de vijver van sgrijven.nl onveilig maakte, heb ik zoveel mogelijk uit de kast gehaald om via mijn eigen schrijfwerk en eerlijke, scherpe kritiek een nieuwe koers te bevaren, wat natuurlijk een megakluif is, want ik haalde heel wat overhoop en ik kreeg heel wat op mijn dak. Let op, ik improviseer. Ik dacht naïef een soort tweede Nederlands.nl te hebben gevonden, maar dat viel behoorlijk tegen. Het brave amateurclubje, en dan met name de waak- en blafhonden, vielen massaal over mij heen. Ik dacht 'die zijn wel heel erg snel op hun teentjes getrapt!' en na een leven vol literatuurstudie en literatuurschrijverij bevreemde het mij ten zeerste, dat deze huis-, tuin- en keukendichters zo fel in het verweer gingen, terwijl ik hun werk onbevooroordeeld en scherpzinnig en inderdaad scherpbewoordend bekritiseerde. Ik had Lodewijk van Deyssel als voorbeeld en die was ook niet echt zachtzinnig, net als Willem Frederik Hermans. Ik hou nog steeds van deze twee kanjers op schrijfwerkkritiekgebied. Bovendien zogen ze het net als ik niet uit hun duim.

De redactie van sgrijven.nl stuurde mij een mailtje, of ik ook bij hen wilde komen publiceren, omdat ze mij natuurlijk (!) kenden van Nederlands.nl en als ik (ze spraken me aan als 'u') daar de tijd voor had. Echt heel smekend en heel nederig en flatterend. Ze deden dit verzoek aan meerdere schrijvers op Nederlands.nl. Ik hou wel van uitdagingen en dus trok ik ten strijde. Oude gedichten herschreef ik en gaf ik extra tinten mee. Er moet voor mij wel vernieuwing bij zitten. Ik breidde mijn Casanova-verhalen uit en ik liet mijn fantasie de vrije loop, compromisloos en her en der chockerend als altijd. Ik verwerkte er actuele, bestaande namen in om het nog echter en spannender te maken. Je moet maar durven, dacht ik nog. Als schrijver ga ik graag over mijn eigen grenzen, omdat dat vaak de meeste impact/vernieuwing teweeg brengt.

Voorts startte ik een nieuwe serie verhalen met als locaties enkele dorpen in de provincie Groningen. 'De literaire anti-fan' is daar één van, die op Nederlands.nl werd geplaatst en de laatste tijd in de top drie van de verhalen wisselt van plaats. Wat ik ook schreef en publiceerde op sgrijven.nl, ik werd als een persona non grata behandeld en de waakhonden blaften alles tot moes. Enkelen uitgezonderd, dat moet gezegd. Dat waren de niet opgeblazen ego-tjes, die verder keken dan het Candlelight-niveau van vooral hún site! De redactie dacht met mij een grote vis te hebben gevangen, maar ik ontpopte mij als een witte haai, die alle rijmelarij en oppervlakkige, burgerlijke onzinnigheid met bloeddorstige tanden verscheurde. Ze wisten niet goed wie ze in huis haalden. Ze dachten alleen maar aan mijn schrijfniveau en het opkrikken van hun schrijfsite, niet aan een harde, kritische noot, die hun site in een mum van tijd wist te ontwrichten! Als een tornado raasde ik over hun saaie, gemakzuchtige, clichématige, archaïsche, rampzalige, peuterige, onsamenhangende, overdreven sentimentele, kleingeestige, benepen, dorpse, karakterloze, slijmerige, stroperige, Biedermeier-achtige, bouquetreeks-achtige zotternij.

Totdat de geschrokken redactieleden er met ontsteltenis achter kwamen, dat ze ineens een extremist in hun midden hadden, die alle mierzoete zoetsappigheid ontregelde, waardoor menige braverik ineens met de staart tussen de benen afhaakte. Als dat zo door zou gaan, zou ik wel eens de alleenheerschappij kunnen vergaren en dat zou het einde van hun democratische beginselen betekenen. Ze vernamen ondertussen mijn kritiekverhandeling op Nederlands.nl en dat bevestigde hen in het feit, dat ze met een literair mijnenveld te maken hadden en dat ze mij zo snel mogelijk moesten zien te lozen om levensvatbaar te blijven. Te hoog niveau is blijkbaar gevaarlijk voor de voortgang, ontdekten ze. Toch misgevist. Ondertussen ging ik keihard door met mijn reacties en reviews en scande ik alle binnenkomende schrijfsels.

Tenslotte zag de wanhopige redactie van sgrijven.nl geen andere oplossing, dan mij inderdaad onaangekondigd te verbannen naar het monddoodeiland. Of mijn daden hebben zoveel overhoop gehaald, dat de site automatisch is gecrasht, want indien ik nu naar de site wil gaan, krijg ik een testbeeld met de woorden:

'We're sorry, an internal error occured that prevents the request to complete.'

Misschien is dit nu bij iedereen het geval, die sgrijven.nl wil bereiken, maar ook dan heb ik het idee, dat mijn missie al met al fantastisch is geslaagd. Soms moet je arrogante schrijvers uit hun droom helpen, hoe wreed dat er ook uit mag zien...

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 september 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

2.2 met 13 stemmen 476



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)