Columns

Hond in de sloot

De hond is van gezin veranderd en doet het prima, meer dan goed. Is goed opgenomen in het gezin, komt jolig bij, en speelt weer. Neemt de boel in de maling? Tja dat zou zomaar kunnen. De eerste dagen vertikte hij het om te eten, terwijl hij vaker gelogeerd had bij hen! Hij dacht ze komen me wel halen. Ach, het was goed voor de lijn. Inmiddels heeft hij eieren voor zijn geld gekozen en eet, zoals hij dat gewend was. Iedereen is blij met het beestje, van groot naar klein en met klein bedoel ik een kleinzoon van 14 maanden.

Oma past op en neemt de jongste spruit inclusief de hond mee om de twee meisjes uit school te halen, oma denkt, hij kan zo wel mee, zonder riem, want tja dat doen mijn dochter en schoonzoon tenslotte ook!?

Maar een terriër is een beestje dat soms een beetje onberekenbaar is, zo ook in dit geval! Kijk, toen hij nog bij ons thuis woonde, wisten we met de herfst, oei blaadjes vallen van de bomen en ook daar, ging ie achteraan, maar als die blaadje op de weg vallen, dan hou je een plat hondje over, dus ging ie altijd aan de riem! Natuurlijk probeerde hij dat ook wel met vogels, alleen de riem was vijf meter, verder kon ie dan niet!

Dat was hier, maar nu is ie daar en "andere" oma denkt, ik neem hem zo wel mee! Dat ze dat niet meer doet is een ding wat zeker is, want de hond ziet een meerkoet, trekt een sprint, en tja de meerkoet landt in het water, dat zijn die beesten zo gewend!? Echter, een forse plons geeft aan, dat ook de hond zover is gekomen! Het mensje schrikt zich te barsten, hoorde hem wel, maar zag hem niet meteen, tot er een koppie tussen het riet verscheen!

Je snapt, dat ze hem nooit meer riem-loos meeneemt?

Schrijver: An Terlouw, 30 september 2014