Inloggen
voeg je column toe

Columns

Snel afgeleid

We zitten te eten. Zoon loopt van tafel om iets anders te doen. Het is niet de eerste keer. Maarten, zeg ik, je bord is nog niet leeg, we zijn nog aan het eten, kom aan tafel. ‘Je bent snel afgeleid, mannetje’, laat ik me ontvallen als hij weer gaat zitten.

Ik lijk op een hulphond, zegt zoon. Hij kauwt moeizaam. Een hulphond? vraag ik. Ja, als je een hulphond een opdracht geeft, bijvoorbeeld: zoek de stoeprand, vertelt zoon met volle mond, dan moet je hem niet halverwege aaien want dan is hij weer vergeten wat de bedoeling was. En ik was even vergeten dat ik aan het eten ben, zegt hij.

‘s Avonds ligt zoon in bed. Ik zit bij hem met het boek van Guus Kuijer op schoot. ‘Mama, weet je wat Julia vandaag tegen me zei: Maarten, ik denk dat ik morgen mijn blauwe jurk met roze bloemen aantrek’; hij rolt met zijn ogen. Oh, zeg ik. Het was me niet ontgaan, dat Julia vandaag als een hondje achter hem aanliep en voortdurend zijn aandacht trok. Zoon had wat gelachen en was steeds weggelopen. ‘Misschien vindt ze je leuk’ zeg ik. ‘Kan mij dat schelen welke jurk ze morgen aantrekt, antwoordt hij. ‘Het zijn waardeloze woorden. Waarom moet ik dat weten?’

Welk meisje vind jij aardig? vraag ik. ‘Ik vind Laura aardig, ze zegt niet zoveel maar ze lacht wel. Naar mij, zegt zoon met een grote grijns. Ik lach breed terug. Mannen houden van vrouwen die niet teveel praten en goedlachs zijn. Het zit er al vroeg in.

En met Clara wil ik trouwen, roept hij, oh nee met Myrthe, hij kijkt gelukzalig. Je kunt er maar met één trouwen zeg ik, misschien kun je beter nog even wachten met kiezen’. Kan ik ook met Tim trouwen? vraagt hij plotseling. Ja, dat kan, knik ik bedachtzaam. ‘Want Tim is mijn beste vriend en ik vind hem aardig’.

De volgende ochtend loop ik gehaast rond. Terwijl ik zijn tas inpak zeg ik tegen zoon: ‘eet nou eerst even die cracker op, oh ja, en doe even dat shirt aan’. Hij zucht en kijkt me meewarig aan. ‘Wat wil je nou dat ik doe mama, een hap nemen of mijn shirt aantrekken?’

Schrijver: Mohair
Inzender: monique louis, 4 maart 2015


Geplaatst in de categorie: kinderen

4.8 met 5 stemmen 205



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
nita
Datum:
4 maart 2015
Heerlijk zo'n zoon! Multitaskende en zwaardenkende vrouwen zijn er al genoeg.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
4 maart 2015
Boeiende inside-information.
Ik was als kind ook altijd constant afgeleid, omdat ik geen zeef bezit, ik filter de omliggende indrukken niet en daardoor zat/zit ik vaak boordevol onverwerkte informatie. Dat stapelde/stapelt zich maar op. Daardoor ben ik ook schrijver/dichter geworden om de ballast artistiek te lozen.
Door mijn autisme is contact met vreemden vrijwel onmogelijk en vanuit die isolatiecocon weet ik toch nog mijn literaire bespiegelingen te uiten, wat ik als een genade van God ervaar.
Het valt niet mee om in zo'n drukke wereld hypersensitief te zijn. Dat slurpt energie en roept allerlei misverstanden op.
Wat geniaal van je zoon om zichzelf met een hulphond te vergelijken, diep ontroerend ook. Heel lief hoe jij reageert op zijn vraag of hij ook met Tim kan trouwen.
Je Maarten gaat het helemaal maken, don't worry, my dear!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)