Inloggen
voeg je column toe

Columns

Niet naar het WK in Rusland

Na een lange regendag verheugde ik me toch nog wat op de voetbalwedstrijd Nederland - Wit-Rusland. Tegen beter weten in, want de 8-0 overwinning van Zweden tegen Luxemburg werd al snel rondgebazuind, waardoor het WK bij voorbaat al buiten zicht kwam.
Maar goed, er zijn wel gekkere dingen gebeurd in de voetballerij, dus bleef ik er voor gaan, alleen al om onze jongens te zien spelen en dan vooral mijn FB-vriend Arjen Robben. Tijdens het journaal bewonderde ik vooral de meesterlijke vormen van de wonderschone Dionne Stax, die gelukkig niet met die geflipte Umberto Tan een affaire heeft gehad, zoals er geroddeld werd. Umberto kampt met sterk verminderde kijkcijfers en terwijl zijn programma zinkende is, blijft hij nog van de hoge toren blazen in het kraaiennest, wat zo ongeveer het enige is wat nog net boven water drijft. Gelukkig heeft hij de lieftallige Dionne niet besmet met zijn blaaskakerige arrogantie en Prozac-optimisme. Al is Lady Dionne dan 20 jaar jonger dan ik, koning David werd in zijn ouderdom ook nog door jonge dames getroost en verwend. Best bizar en zielig dat ik me door de oogopslag en de stem van Dionne laat opbeuren. Via een eenrichtingsverkeerbeeldapparaat, godbetert! Terwijl ze mij helemaal niet kent en ik mijn romantische verlangens op haar projecteer. Sinds mijn tienertijd heb ik al wat met knappe nieuwslezeressen. Ze zien er ook vaak zo goedverzorgd en modebewust uit, zo zeg maar onweerstaanbaar. Het nieuws gaat dan ook veelal langs mij heen.

Na het journaal zapte ik naar NPO2, waar naar het verleden van de ex-nieuwslezeres Sacha de Boer werd gezocht. Volgens mij had ik dat al eens gezien, maar door mijn voorstadium van dementie beleef ik bijna alles als nieuw. Sacha is nu een kunstfotografe en niet onverdienstelijk. Ze stamt nota bene af van een adellijke, militaire Schot, die tijdelijk in Nederland diende en daar zijn vrouw vond. Terug in Schotland streed hij tevergeefs tegen de Highlanders. Sacha's oma is op haar 28-ste in Venwoude door eierstokkanker overleden. Ik zag hoe ze haar graf bezocht. Ze was echt heel erg aangedaan.

Ene Pröpper scoorde 1-0 tegen Wit-Rusland. Het bleef doodstil in mijn woonkamer, terwijl ik anders de hele buurt bij elkaar joel. Ik ken die jonge gasten in het Oranje-elftal van tegenwoordig ook maar amper, ik leef nog met Johan Neeskens en de Van de Kerkhof broers, waar ik als kind plastic poppetjes van spaarde. Oranje is niet echt een voetbalteam meer. Ze worden maar overal vandaan geplukt in de ijdele hoop dat ze met elkaar gaan klikken. Er is geen diepliggende saamhorigheid meer. Geen gemeenschappelijk vuur. Het zijn teveel ego-tjes bij elkaar. Het grote geld heeft de sportieve sfeer grondig verpest. De maffia-achtige zakenlui trekken aan de touwtjes.

Wit-Rusland scoorde ook een doelpunt en gek genoeg juichte ik, want het was niet alleen een mooi en welverdiend doelpunt, maar ook een verdiende klap in het gezicht van Oranje, dat ver onder de maat speelde.
In de tweede helft was er lange tijd sprake van een vervelende impasse, totdat Oranje op 2-1 voorsprong kwam en het Wilde Westen losbarstte. Er was zelfs een vuistgemeenescalatie. Robben redde met zijn scorende penalty zijn reputatie. Ons derde doelpunt was helemaal grappig, omdat de keeper van W.R. in shock bleef staan en recht achterover viel. Daar ging iets faliekant mis in zijn bovenkamers.

We moeten aanstaande dinsdag minstens met 8-0 van Zweden winnen, willen we nog kans maken op het WK in Rusland, maar dat is zo goed als uitgesloten.

Schrijver: Joanan Rutgers, 8 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: sport

4.5 met 2 stemmen 39



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
10 oktober 2017
Ik heb de wedstrijd niet gezien, maar jouw verslag bracht mij een schaterlach, wat precies was wat ik vandaag goed kon gebruiken. Waarvoor dank, gewaardeerde collega.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)