NATUURMONUMENTEN

Laat mij maar eerlijk zijn. Er zijn nog maar weinig dingen op TV waar ik echt van schrik. Het kan iedere keer nog gekker dan gek, en ik verbaas me er wel over en zeg er ook nog wel eens iets van, om zo mijn frustraties te uiten. Maar meestal is het niet meer dan een kaarsvlammetje dat een tochtvlaag over zich heen krijgt en wild heen en weer wappert. Want wat ik al lang heb geleerd is, is dat je als individu niks hebt te zeggen en ik ben ook niet van plan om mezelf te veel te ergeren en zo dat kleine vlammetje tot een groot vuur op te laten stoken. Het nadeel daarvan is dat je door een grote vlam aan ergernis zo bent opgebrand.
Daar pas ik voor.
Maar goed, een poosje geleden heb ik een column geschreven over de ‘houtkap’. Het betrof een stukje ergernis over de rigoureuze onbezonnen manier waarop dat gebeurde, en de vraag waar we eigenlijk mee bezig zijn in Nederland. Echt het stuitende grove geweld, en vooral de hoeveelheid – nogmaals schandalig. De bomen worden omgezaagd en de takken worden er af gestroopt en ze laten dat gewoon maar links en rechts liggen. Het bos is onbegaanbaar geworden. In het dorp zo links en rechts eens iets over opgevangen en het bleek dat ik echt niet de enige was die zich eraan ergerde. Nee, ik ben dus geen gefrustreerde zeurpiet of verdwaasde natuurfreak.
Mijn oud-buurman vertelde mij dat hij ook even niet meer met z’n hond in het ‘Blauwe Bos’ wandelde. Je struikelt er over de takken en andere rotzooi. Ook hij vond het schandalig zoals ze in het bos hadden huisgehouden. De nieuwe buurman vond de omgeving ook prachtig hier. Heerlijk met de mountainbike in de bossen en dergelijk fietsen, maar hij kwam er ook niet meer. En zo links en rechts nog meer mensen die zich over de overdreven houtkap beklagen.
Gisteravond zag in Nieuwsuur tot mijn verbazing een item over de houtkap. Mijn mond viel van verbazing open. Mijn vrouw zei nog: ‘Ik zie je wel, maar echt de pinda’s en chips zijn op.’
Ze dacht natuurlijk dat het een stille hint was om een versnapering te scoren. Nee dus.
Mijn mond viel open van verbazing over de feiten die ik daar zag. Ten eerste was het geen plaatselijk probleempje maar een zeer ernstig landelijk probleem.
Even noem ik een paar feiten op die, degenen die het misschien niet gezien hebben, mogelijk enkele grijze haren zullen bezorgen. Dus u bent gewaarschuwd.
Het schokkende feit ligt er, dat Nederland van alle landen in Europa (men zal die van het vasteland bedoelen – IJsland toch niet, hoop ik) het minst bebost is.
Een ander schokkend feit is dat in Nederland verhoudingsgewijs meer bos wordt gekapt dan in het, schrik niet – hou u vast, het AMAZONEGEBIED.
Waar zijn we hier in hemelsnaam mee bezig. Natuurlijk mensen in de steden hebben er geen flauw benul van – die merken het niet, het wordt ook doodgezwegen en ik, ik dacht dat het slechts plaatselijk was. Nee, dus.
Het gebeurt in het kader van de biodiversiteit. Er moeten volgens sommige ‘natuurbeheerders’ meer heidevelden komen zodat de uit Zweden geïmporteerde korhoenders zich hier weer kunnen vestigen. Een of ander uniek salamandertje en zoiets als de roodborsttapuit. Ach, die beestjes zijn van harte welkom, maar gaat dit niet even iets te ver – veel te ver?
Zijn bomen die zorgen voor een beter milieu niet veel belangrijker? En trouwens nu de wolf weer spontaan z’n intrede doet, moeten we juist weer meer bos hebben. Een roodkapje kunnen we zelf wel maken. Maar om dat sprookje weer tot leven te wekken moeten we zeker de bossen niet kappen. Dan vallen die wolven hopelijk de schapen van de boeren ook niet meer lastig.
Ik heb verdraaid weinig zin om met mijn ‘Paulus de Boskabouter’ uiterlijk tussen de kinderen op het Malieveld te lopen demonstreren voor een beter milieu. Ze zullen mij er vast tussenuit plukken als mogelijke kinderlokker. Daar pas ik voor.
Het enige wat ik wel kan doen is (zonder me aan volksmennerij schuldig te maken) u allen op te roepen tot heroverweging van uw lidmaatschap van de verenging Natuurmonumenten en ook Staatsbosbeheer, voor zover mogelijk te boycotten. Die laatste organisatie komt met onnozele argumenten als: dennenbomen horen niet in onze bossen. Nee, maar ze zijn er, zijn prachtig, staan niemand in de weg, en ze leveren, een erg positieve bijdrage voor ons milieu. Ik heb nog dat beeld voor ogen van die meneer die voor een huizenhoge bult houtsnippers stond. Oeroude bomen. De echte ‘natuurmonumenten’ versnippert.
‘Dit blijft er over van ons bos,’ wist de man met een onderdrukte woede en net geen tranen in de ogen uit te brengen.
Nog een klein schokkend feitje. Op grond van het klimaat akkoord moet Nederland nog 10.000 ha beplanten met bos. Helaas niemand weet waar en hoe. Deze twee 'natuurbeheer'organisaties hebben in de loop van de jaren te veel kapot gemaakt, dat moet echt stoppen.

Onze schitterende tientallen jaren oude ‘natuur monumenten’ worden om zeep geholpen door Staatsbosheer en de vereniging Natuurmonumenten.
Nu ik dit weer even hardop lees, voel ik mijn vlammetje weer wapperen.

natuur bomen houtkap bomen houtkap

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71