EEN MINUUTJE
Wat een sympathiek gebaar toch dat minuutje stilte, voorafgaande aan de dit weekend gespeelde ronde van de voetbalcompetitie. Dat hebben ze toch maar weer even gedaan met z’n allen. Helaas laat mij die mensen dat klein beetje hoop op beter, gelijk maar weer afpakken. Beste ‘voetbalsupporters’ jullie weten net als ik dat het gewoon een zoethoudertje is. Even lekker huichelachtig roomser dan de paus zijn. Even het gevoel oproepen van we zijn tegen racisme. Natuurlijk ik geloof echt dat het merendeel van de supporters niks van dat racistische gedoe moeten hebben. Maar dit is al zo lang gaande en echt het steekt na een poosje de kop weer op. Ik hoor jullie zeggen dat het een klein groepje is dat alles voor de rest verziekt - en dat is gewoon waar. Maar waar is het zelfcorrigerend vermogen van de supporters als groep gebleven?
En als dat blijkbaar niet aanwezig is (uit angst of iets dergelijks), dan zal de voetbalclub zelf iets moeten doen. Hoe of wat is hun probleem. Via hun wordt toch ook de mogelijkheid geboden voor dit gedrag, dus zorg ook maar dat jullie het oplossen. De lakse KNVB moet ingrijpen. Doe het net als bij de amateurs, neem de club uit de competitie. En als dat te rigoureus is – die voetballers zijn ook gewoon werknemers – breng dan 3 of 6 of nog meer punten in mindering. Dat is het allerbeste en doeltreffendst. Trouwens een beetje fatsoenlijk mens wil toch niet geassocieerd worden met zo’n club en komt er niet weer. Als ze dat eens deden, zou er wel eens snel iets worden ondernomen door de club en/of bond.
Ach, zult u zeggen dat helpt toch ook niet. Dan duikt dit type ‘supporter’ ergens anders op. U heeft helemaal gelijk. De echte fout ligt bij de ouders, en zelfs daar niet altijd. Sommige kinderen zijn gewoon dwarsliggers.
Het ene paard moet harder aangepakt worden dan het andere om hem te temmen. Sommige ouders proberen alles met liefde op te lossen en helaas lukt dat niet altijd.
De enige oplossing zag ik van de week in het programma over Chinese dromen van Ruben Terlou. Kinderen waar geen land mee te bezeilen viel worden naar een soort heropvoedingsschool gestuurd. Wreed, echt wreed en sommige kinderen horen er absoluut niet thuis, die worden er eenvoudig weg gedumpt.
Maar het principe, dat kinderen die maar een beetje op straat rondzwerven, drugs of drank gebruiken een beetje een stabiele opvoeding of basis te geven is niet verkeerd.
Zelf ben ik nog een van de laatste lichting die nog 16 maanden in dienst moesten. En laat me gelijk maar zeggen dat ik niet blij was dat ik in dienst moest en dat ik de enige was in mijn familie. Maar toch vond ik dat ik eventueel moest gaan – een soort van burgerplicht. Zou er in die tijd oorlog zijn uitgebroken, zou ik ook eerlijk gezegd, zeer waarschijnlijk niet hebben deelgenomen.
Bij dezen pleit ik dus voor herinvoering van de dienstplicht. Sociale dienstplicht is een beetje onzin, Met onwillige honden is het nu eenmaal kwaad hazen vangen.
Dus een bepaalde mate van dwang om jongelui orde, regelmaat, inspanning gehoorzaamheid en burgerzin, bij te brengen kan geen kwaad; als de ouders het niet lukt.
Ik kan me weinig herinneren van supportersrellen in mijn jonge jaren. Ze zullen er misschien geweest zijn. Het is vooral met de moderne sociale media een uitdaging om extreem gedrag te vertonen. Natuurlijk mag ik het niet hardop zeggen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het vooral voor jongeren uit bepaalde etnische bevolkingsgroepen die oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit, best heilzaam zou kunnen zijn.
24 november 2019
voetbal
111
Geef je reactie op deze inzending: