Inloggen
voeg je column toe

Columns

Appeltje voor de dorst

Waarom ben ik nog steeds niet in Spijtkoins of Urineum? Hoewel de kans gering is dat u zich dit afvraagt, geef ik u toch het antwoord.
Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat ik principieel tegen het sneue burgerlijke kapitalisme van meer, meer, meer ben. Dat ik al dat aardse geschraap, uit filosofisch oogpunt, met een zekere elitaire minachting beschouw, wetend dat alles ijdelheid en illusie is.
Ook zou ik, uit ecologische hoek, bezwaar kunnen maken vanwege het energieslurpende ‘minen’ van die cryptomunten. Hectares vol hallen met zoemende servers die allemaal op zoek zijn naar de schaarse overblijvende goudpotten. Dat kost inmiddels meer dan de totale energiebehoefte van zo’n beetje half Zuid-Amerika.
Ik zou verontwaardigd kunnen opperen dat zelfs klimaatorakel Elon Musk in de fout is gegaan door Tesla te belasten met een miljarden-boost aan die munten.
U zou mij kunnen verwijten dat ik een oude reactionair ben die de nieuwe tijd niet snapt en verkiest een dief van zijn eigen portemonnee te zijn.
En ik zou dan weer mijn ergernis kunnen uitventen over dat constante gekwek over geld op clandestiene verjaardagsfeestjes en de oppijperij over giga winsten die mijn neef, inmiddels chef plakband bij de plaatselijke Bruna, tijdens die gelegenheden de kring in braakt.

De waarheid is natuurlijk dat ik een bange knieper ben die liever bovenop zijn spaarpotje zit dan dat ie er ook maar het geringste risico mee loopt. Zo’n ‘appeltje voor de dorst mannetje’, zo’n ‘wie wat bewaart die heeft wat’ loser, die liever genoegen neemt met 0,0001% rente van Rambambo en eerder bereid is een spaarboete te betalen dan dat hij zenuwaanvallen krijgt van koersverlies.

Waar is ook dat ik als cultuurpessimist overal apocalyptische verbanden zie:
Een pandemie komt nooit alleen, we hebben dit virus met alle komende Braziliaanse – en nu weer Indiase mutaties – er ook na de zomer nog lang niet onder.
En dan die euforie op de beurs. Als ook de taxichauffeur het met u over zijn ’aandelenportefeuille’ heeft, zoek dan pijlsnel de uitgang op. Zo luidt een aloude beurswijsheid.
In 1929 na de crach hingen de speculanten in Berlijn en New York aan hun stropdas bovenin de lantaarnpalen. Ook toen al het verre tromgeroffel van de Tweede Wereldoorlog…
Nu horen we opnieuw krijgsrumoer aan de oost grens van Oekraïne, balt China de spierballen richting Taiwan en pikt Biden geen hankypanky meer van Poetin.

Allemaal ingrediënten voor paniek op de beurs, een melt down van de economie, militaire conflicten en dat allemaal middenin virustijd. Rekent u even mee?
Dus ‘in’ crypto’s? Steeds wordt er heel zachtjes bij verteld dat de munten zeer ‘volatiel’ zijn. Ze kunnen dus zomaar weer als een mislukte soufflé in elkaar zakken.
Onder mijn matras ligt mijn oude sok al klaar.
Ik hoop dat het er allemaal in past…

Schrijver: Trawant
21 april 2021


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 4 stemmen 219



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Trawant
Datum:
22 april 2021
Dank je!
Naam:
mohair
Datum:
22 april 2021
vaardig en humoristisch geschreven, graag gelezen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)