Inloggen
voeg je column toe

Columns

Repeterende Breuken in ‘Gaaf Land’

Na rellen, verhitte debatten, demonstraties en tijdens de soms Open Deuren terreur van de talkshows, voel ik mij tegenwoordig als erkend chagrijn, maar gevoelig voor humor, in een klef bad van somberheid gedompeld. De paar satirische programma’s, waaronder het goede Even Tot Hier, redden het niet om mij het zonnetje in huis te laten zijn. Bij mij is het niet de opgekropte woede tegen wat dan ook. Meer is het ongeloof over de ogenschijnlijk eindeloze herhaling van zetten in teksten en reacties zonder dat er iets verandert.

De woordenbrij is zo langzamerhand nauwelijks dekkend voor hetgeen er thans misgaat in dit ‘onwijs gave land’. En als er getoeterd wordt, dan zijn de woorden en begrippen zo vaak gratis over allerlei tafels gedropt, dat de kracht ervan af gaat. Mij lijkt dat risicovol, want stevige besluitvorming in veel gevoelige dossiers is gediend bij heldere taal, welke oproept, versterkt en oprecht klinkt. Vooral dat laatste mis ik zeer. De krachteloosheid in de talkshows en vele commentaren komt op mij neerdrukkend over.

Zo ontstond in de Tweede Kamer recent een rel over de soms ruwe onderlinge bejegening. Terecht op zich, want niet alles behoeft voor zoete koek te worden geslikt. Maar dan ontstaat de bekende diarree van onbehagen en weerzin in de media en in de huiskamers. De lelijke stoplap daarbij, welke tegenwoordig te pas en te onpas van stal wordt gehaald bij problemen is: ‘het gesprek aangaan’. Indien een item superduidelijk niet deugt, of fors uit de rails loopt, roepen voorzitters, beleidsmakers en verantwoordelijken met soms een traan in de ooghoek om: ‘het gesprek aan te gaan’. Zeker, communicatie kan meer wederzijds begrip opleveren. Maar doordachte maatregelen horen daar ook bij.

Hoe dan ook lijken wij de pandemie en vele soms heftige discussies onvoldoende te kunnen vatten in taal. We rebbelen in moordend tempo, zeggen opinieleiders na, of proberen te duiden met simpele, krachtige of geleerde taal. Maar begrip kweken in deze dagen lukt uiteindelijk slecht. Dan verzuchten wij dat ‘woorden te kort schieten’. Dat horen wij ook vaak tijdens uitvaarten. Maar deze duiding is nu ook op de actualiteit van toepassing. Beelden en verslagen tonen ons heden in dezelfde sfeer een Nederland in verwarring en een natie met verscherpte tegenstellingen. Ondanks een joelende economie en een lage werkeloosheid. Wellicht ‘snakken’ wij zo langzamerhand naar nieuw elan, nieuwe teksten, nieuwe verwachtingen en enkele nieuwe gezichten bij onze leiders.

Schrijver: Freek Berglust
22 november 2021


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.1 met 7 stemmen 347



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
25 november 2021
Helaas duiden nieuwe berichten over de persconferentie morgen op 'lockdownachtige' maatregelen. In dat laatste woord vertrouw je onwillekeurig op maat en regelen. Toch komt het- hoe noodzakelijk ook-krachteloos over van een kabinet, dat al zo lang de demissionaire status heeft. En in alle stilte nog steeds probeert de oude coalitie te laten doorstarten met waarschijnlijk weer enkele oude gezichten. Dat het vertrouwen in de landelijke overheid - treurig genoeg - diep gedaald is, is geen wonder. Hoe moeilijk ook, en hoe onbekend dat akelige virus ook was en is, lijkt het Coronabeleid niettemin ineffectief, te laat, te onzeker, te veel afwachtend, en te veel kool en de geit.
De persconferenties tonen zo langzamerhand inderdaad aan, dat de gebezigde managementtaal niet meer goed werkt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)