Sander en de Kloof

De goedertierenheid van Graaf Sander Schimmelpenninck en zijn empathie voor de minder bedeelden in de samenleving, doet me denken aan de liberale weldoeners die zich begin 20e eeuw met een mand vol krentenbollen in de krottenwijk vervoegden om over de rug van alle haveloze snottebellen hun geweten schoon te wassen. Sander maakt zich druk om de kansongelijkheid en de onrechtvaardige verdeling van vermogen en onderzoekt op TV oorzaken en gevolgen waarbij hij zich hartelijk en belangeloos schaart aan de kant van het gemene volk met zijn noden en behoeften.

Dat gebeurt in eerste aanleg aan de keukentafel van het ouderlijk landgoed waar hij zijn vader en moeder, keurige weldenkende mensen, een aantal dilemma's op het Wedgwood bordje legt. Waarom zijn zij zo geprivilegieerd, en zou dat vermogen niet eens wat afgeroomd mogen worden ten behoeve van de heffe des volks. Als vader opmerkt dat ook hij later have en goed erft en tot nu toe ook al niet onbemiddeld door het leven ging, kruipt er een voorzichtig blosje over zijn adelijke wangen. Kijk, we moeten het niet persoonlijk maken het gaat om het idee en de analyse. En om het tv programma..

Ik vind het voor een eind dertiger een late roeping die de verdenking van een bekering voor de Buhne op zich laadt. De meeste rebellie tegen de (voor)ouderlijke leefstijl bloeit doorgaans tijdens de late puberteit en het begin van de adolescentie.
Later in 'Sander en de Kloof' slaat hij een balletje op de golfbaan met een nouveau riche vrindje waarmee hetzelfde probleem net zo vrijblijvend en gentlemanlike wordt aangestipt.
Toevallig betoogde ook Klaas Knot, directeur van de Nederlandse bank zondag bij Buitenhof dat de gemiddelde werknemer loonsverhoging inlevert ten behoeve van de vrijgestelde bezitters van vermogen. Wij leven in een renteniers samenleving was zijn harde en beter te verteren conclusie. Europa is het avondland, een ten dode opgeschreven museum.

Over een jaar of 20 zit Sander in knickerbocker voor de open haard, onder de kop van een zelf geschoten everzwijn en familie portretten die teruggaan tot 1600, te nippen aan een Chateau Lafitte van een uitgelezen jaar.
En bespiegelt hij zijn linkse jeugdzonde die gelukkig geen vermogenstechnische consequenties heeft gehad.
Dezer dagen zie ik hem in zijn ware gedaante in de kekke tv reclame voor een of andere bank die financiële vrijheid/blijheid belooft.
Voor iedereen,.. jazeker!

kansongelijkheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 193