De man met de lucifer

Het begint vaak met een tweet. Wat boze hoofdletters hier, een uitroepteken daar. Wat steevast volgt is rumoer. Dreiging. Wanorde. Als Donald Trump spreekt, trilt ergens op de wereld een grenspaal.
Trump is een vechter in een ring zonder regels. Hij gedijt niet bij consensus, maar bij conflict. Hij wantrouwt bondgenootschappen, relativeert verdragen als oude rommel, en spreekt liever met sterke mannen dan met diplomaten. Poetin? 'A smart guy'. Kim Jong-un? ‘We fell in love.’ Europa? ‘Very unfair.’

Hij herschikt de kaart en zaagt aan het fundament van instellingen die decennialang stabiliteit brachten: de NAVO, de WHO, de WTO. Hij trekt zich terug of dwingt zijn wil op. Alles moet gaan zoals Trump het wil of hij doet niet mee.
En de wereld volgt. Niet omdat ze hem vertrouwt, maar omdat ze hem vreest. Trump is een storm. En in een storm kijkt iedereen naar de barometer. Zelfs als ze weten dat die stuk is.

Intussen verplaatst Trump zijn ‘schaakstukken’ over het bord: sancties, importtarieven, troepen, immigranten. Hij reduceert complexe mondiale vraagstukken tot simpele transacties. Vriend of vijand - wat brengt het op?
Misschien is dat het meest verontrustende: dat de leider van een supermacht handelt als een makelaar die denkt dat de wereld te koop is. Maar de wereld is geen vastgoed. Je kunt haar niet eenzijdig herverkavelen zonder dat er scheuren ontstaan.
Trump zet de wereld in brand met een lucifer in zijn hand en een glimlach op zijn gezicht. En wij? Wij kijken toe. Sommige leiders applaudisseren, anderen hopen dat het vuur vanzelf dooft.

Maar één ding is zeker: als Trump de kamer binnenkomt, verandert de temperatuur. Altijd.

Trump wereldorde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.9 met 8 stemmen 119