Een doos vol verlangen

De verkoopster ging akkoord met retourneren. Geconcentreerd zette ze alles in gang. Ik keek naar haar bedrijvige handen. Plotseling stopte ze. “Waarom eigenlijk?”

“Nou,” begon ik, en legde uit wat de reden was. Ze knikte en ging verder. Bij het volgende kledingstuk keek ze me weer doordringend aan.
“De pasvorm klopte niet,” zei ik. Het voelde als een mondelinge toets.
Ze gaf me mijn geld terug. Een beetje beschaamd stond ik weer buiten.

Ik begaf me in de immense drukte en stapte een ander filiaal van dezelfde winkel binnen. Paste een vest. Mijn koortslip was nog zichtbaar. Mijn haar zat slap. Een vriendin zei ooit dat je dan pas echt goed kunt beoordelen of een kledingstuk je staat. Ik schoof het gordijn weer open. Er stond een vrouw zonder jas, ze keek me vragend aan.
"Ik weet het niet," zei ik en trok aan een mouw. "Volgens mij zijn ze ongelijk."
De vrouw knikte begripvol.
"Ik werk hier niet, hoor."

Onlangs bracht ik twee zakken met kleding naar de container. Het uitzoeken, het wegdoen. Het viel me zwaar. Uiteindelijk draag ik vaak het laatste wat ik heb aangeschaft. De zinloosheid van het hele proces drong tot me door. Ik wist het wel, maar nu voelde ik het ook.

Dat deed me denken aan Teun van der Keuken, die in zijn podcast vertelde dat hij zich had voorgenomen alleen nog tweedehands kleding te kopen. Op sportschoenen na, die mocht hij “van zichzelf” nieuw kopen.
Hij wees op ons eindeloze consumentisme, hoe we als zombies door helverlichte winkels schuifelen. “Als er nu geen kleren meer gemaakt zouden worden,” zei hij, “dan kunnen er drie generaties vooruit met wat er al is.”

Ik zie het aan mijn zoon van zestien. Voor hem is kleding geen detail, maar een vorm van bestaan. Vooral schoenen. Zes paar stonden laatst pontificaal op een rij. Maat 45. En niet alleen daarom imponerend. Bovendien: waar laat je ze? De deurbel gaat. Er wordt een doos in mijn handen gedrukt. Als ik de deur sluit, hoor ik zoon al op de trap. Zijn blik houdt het midden tussen uitdagend en schuldbewust.
"Dat meen je niet," zeg ik.
"Yes!" reageert hij.

consumptiemaatschappij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 21